Η αναγκαιότητα για μια ενισχυτική δόση των εμβολίων κατά του κορονοϊού εξαρτάται από τρεις παράγοντες: από τον χρόνο της εμβολιακής ανοσίας που το κάθε εμβόλιο παρέχει, από την οξύτητα της επιδημικής κρίσης και από την εμφάνιση ή όχι νέων, πιο απειλητικών παραλλαγών του κορονοϊού. Γιατί η πρόσφατη απόφαση των πιο πλούσιων χωρών να προχωρήσουν άμεσα στον εμβολιασμό των πολιτών τους με την επιπρόσθετη τρίτη δόση, ενώ φαίνεται εύλογη, ενδέχεται τελικά να αποδειχτεί αυτοκαταστροφική;
Δεδομένου ότι τα περισσότερα εμβόλια χάνουν, με την πάροδο του χρόνου, μέρος της αποτελεσματικότητάς τους να προλαμβάνουν και να προστατεύουν από τις μικροβιακές λοιμώξεις, αποτελεί πάγια ιατρική πρακτική η καταφυγή σε έναν ή περισσότερους «υπενθυμιστικούς» εμβολιασμούς. Σε αυτή την κρίσιμη φάση της πανδημίας του κορονοϊού, ένα καίριο ερώτημα είναι: Χρειάζεται όντως όσοι είναι ήδη εμβολιασμένοι να υποβληθούν στην τρίτη ενισχυτική δόση κι αν ναι, μετά από πόσο ακριβώς χρόνο;