Λοιπόν,
αυτό ακριβώς μου θύμισε ο απολογισμός που έκανε ο ΣΕΒ για τα 40 χρόνια
ελληνικής διαδρομής στην ενωμένη Ευρώπη και στον περίπλοκο κόσμο των
ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων
(θυμάστε τα ΜΟΠ;), των πακέτων Ντελόρ, των πακέτων Σαντέρ κ.λπ., των
ΕΣΠΑ. Ο απολογισμός του ΣΕΒ κινείται στα όρια της θρηνωδίας. Θρηνωδίας
για τον χαμένο χρόνο, τον χαμένο κόπο και το χαμένο χρήμα.
Ανακοίνωσε
μάλιστα ότι η πραγματική στήριξη φτάνει στα 340 εκατ. ευρώ,
ενσωματώνοντας, στην ανακοινωθείσα από τον Υπουργό Οικονομικών κ.
Σταϊκούρα στήριξη των 150 εκατ. ευρώ από εθνικούς πόρους, πόρους από το
Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ), το Πρόγραμμα Αλιείας & Θάλασσας
(ΕΠΑΛΘ), πόρους De minimis κοκ.
Μια σειρά ερωτήματα εγείρονται όμως για κρίσιμα θέματα που αφορούν
στη στήριξη, όπως η επιλογή και προτεραιοποίηση των πληγέντων κλάδων, η
μεθοδολογία προσδιορισμού της, το ύψος της και ο χρόνος παρέμβασης,
ερωτήματα στα οποία ουδέποτε δόθηκαν απαντήσεις.