Της αναπηρίας το χρώμα έχει σκοτεινιά στο πρώτο άκουσμα, απόγνωση, αδιέξοδο. «Να πάρω τα όρη και τα βουνά, γιατί σε μένα;». Εχει το χρώμα της ματαίωσης της τελειότητας, για την οποία νομίζουμε πως είμαστε πλασμένοι. «Και τώρα;» αναρωτιέσαι. Τώρα;
Έχει χρώμα γκριζωπό, λες δεν θα ξαναγελάσεις, όπως γελούσες, ντρέπεσαι γι' αυτό που σου έλαχε, θυμώνεις.