Η αλήθεια είναι ότι έχω συνηθίσει να μου
στέλνουν γράμματα. Ποτέ δεν είμαι εγώ ο παραλήπτης. Αλλά αυτή τη φορά
θα γίνει μία εξαίρεση. Μια εξαίρεση που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και
χρόνια, μα τι λέω, εδώ και αιώνες… Εχω όμως κι εγώ μια καλή δικαιολογία.
Σχεδόν πίστεψα πως υπάρχω και παρασύρθηκα, εν ολίγοις κυριεύτηκα από
αλαζονεία.
Είναι όμως καιρός να λέγονται αλήθειες.
Κινούμαι μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας.
Δεν υπάρχω, παρά μόνο όταν με κατασκευάζετε. Αλλά ακόμα και ως
κατασκευή, πάλι ανύπαρκτος είμαι. Και αυτό γιατί δεν είμαι ύλη. Είμαι το
αποτέλεσμα ικανών και αναγκαίων υλικών προϋποθέσεων. Επομένως είμαι μια κατάσταση.