Είμαστε πετυχημένοι ή
αποτυχημένοι ως σύλλογος και ως παράγοντες; Κερδίσαμε ή χάσαμε στην προσπάθεια
των τελευταίων χρόνων για την υπέρβαση; Ο σύλλογος πήρε αυτό που άξιζε από
μια τέτοια προσπάθεια; Οι παράγοντες, οι προπονητές, οι ποδοσφαιριστές και ο κόσμος
στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων; Και
τώρα τι μέλλει γενέσθαι στο σύλλογο; Συνεχίζουμε ή τα παρατάμε; Η Γενική
Συνέλευση σε λίγες μέρες, εκτός από την εκλογή νέας διοίκησης, θα πρέπει να
οριοθετήσει και το «ταβάνι», την συνέχεια ή την παραίτηση από την διεκδίκηση υψηλών στόχων. Αν και δεν είμαι τόσο αισιόδοξος, ότι θα συζητηθούν κατ’ ουσία
οι τρόποι που θα δώσουν λύσεις στα προβλήματα του συλλόγου ώστε να συνεχίσει
απερίσπαστος, αφού περιμένω περισσότερο μια εμμονή στην κριτική των
προηγούμενων που μάλλον για πολλούς είναι πιο «πρόσφορη» και «εποικοδομητική»,
εντούτοις έχω την πεποίθηση ότι η δυναμική που έχει αποκτήσει ο σύλλογος μπορεί να είναι η
βάση για το αύριο… Όχι ότι δεν θα έχει αξία μια κριτική καλοπροαίρετη και
καλόπιστη, για να δούμε τι πρέπει και τι μπορούμε να διορθώσουμε από «λάθη», παραλείψεις
ή «ανεπάρκειες» του παρελθόντος, αλλά βλέπω η πρώτη Γενική Συνέλευση να
αναλώνεται περισσότερο σ’ αυτή. Εύχομαι να μην γίνει έτσι και να ασχοληθούμε με
τα ουσιαστικά, με το μελλον…
Όποια απάντηση και να δώσει
κάποιος σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, ο κοινός παρονομαστής θα πρέπει να είναι ένας για το μέλλον του συλλόγου: και
δεν είναι άλλος ότι αυτός ο σύλλογος ανήκει σε όλους και όποιος θέλει να
κριτικάρει, να προτείνει και εντέλει να συμμετέχει, να το κάνει με συλλογική
ευθύνη, κοινό συμφέρον, χωρίς ιδιοτέλειες και υστεροβουλίες.