Όπως είναι φυσιολογικό τις πρώτες ώρες μετά το ιστορικό δημοψήφισμα στη
Βρετανία όλοι έχουν από ένα σχόλιο για όλα όσα συνέβησαν. Οι ακροδεξιοί
πανηγυρίζουν, οι αριστεροί προσπαθούν να εκλογικεύσουν την απόφαση,
άλλοι πανηγυρίζουν και άλλοι μοιρολογούν. Νομίζω όμως ότι είναι ασφαλές
να πούμε ότι όλα τα παραπάνω ισχύουν ταυτόχρονα.
Πολλοί φοβούνται ότι
το #BRexit θα οδηγήσει σε μια νέα έξαρση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και
κάνουν πολύ καλά να τρομάζουν. Άλλοι αναλυτές προσπαθούν να εξηγήσουν
ότι η ψήφος των Βρετανών δεν καθοδηγήθηκε από ξενοφοβικά ένστικτα αλλά
ως λογική αντίδραση στο απάνθρωπο πρόσωπο της Ευρώπης, όπως αυτό έχει
διαμορφωθεί τα τελευταία δέκα χρόνια. Πιστεύω ότι στην πραγματικότητα
ισχύουν ταυτόχρονα και οι δύο αναλύσεις. Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να
παράγει από ευρωσκεπτικισμό και ξενοφοβία μια Ευρώπη που λειτουργεί
χωρίς δημοκρατικούς θεσμούς, επιβάλλει λιτότητα και φτώχεια,
ενδιαφέρεται μόνο για τις τράπεζές της και θυσιάζει για αυτές
οποιοδήποτε ευρωπαϊκό ιδεώδες, αν υπάρχει τέτοιο πράγμα δηλαδή.
