Γιατί οι σημερινοί έφηβοι διασκεδάζουν λιγότερο

Οι έφηβοι της iGen, δηλαδή οι σημερινοί έφηβοι, μεγάλωσαν με κινητά, είχαν λογαριασμό στο Instagram πριν πάνε γυμνάσιο και δεν θυμούνται την εποχή πριν το Ίντερνετ. Αλλά περνούν λιγότερο χρόνο διασκεδάζοντας από κάθε άλλη προηγούμενη γενιά.

Την ίδια τάση εμφανίζουν και οι φοιτητές. Οι σημερινοί νέοι περνούν δύο ώρες την εβδομάδα διασκεδάζοντας, π.χ. πηγαίνοντας σε πάρτι, ενώ εκείνοι της Generation X ξόδευαν τριπλάσιες ώρες. Αλλά η μείωση των ωρών διασκέδασης της iGen δεν οφείλεται στο ότι οι σημερινοί έφηβοι ασχολούνται περισσότερο με τα μαθήματά τους: η ώρα που αφιερώνουν στο σπίτι για τις εργασίες του σχολείου είναι ίση ή λιγότερη από τις προηγούμενες γενιές.

Έχουν καταστρέψει τα smartphones μια ολόκληρη γενιά;

«Δεν ξέρω πως είναι η ζωή χωρίς iPads ή iPhones. Νομίζω ότι σε εμένα και τους φίλους μου αρέσουν περισσότερο τα τηλέφωνά μας απ’ ότι μας αρέσουν οι πραγματικοί άνθρωποι». Η φράση αυτή που ανήκει σε μια 13χρονη, ακούγεται τρομακτική για έναν άνθρωπο που σήμερα είναι 40 ή και 35 ετών. 

Φυσικά και ο ίδιος έχει iPad και Smartphone χωρίς να αποφεύγει απολύτως τις επιδράσεις τους. Ωστόσο, θυμάται ότι στα 13 του χρόνια, αν δεν έχυνε κιλά ιδρώτα με τους φίλους του παίζοντας σε κάποιον εξωτερικό χώρο, μάλλον θα έκανε κάτι αντίστοιχο σε κάποιο σπίτι ή στη χειρότερη περίπτωση που ήταν μόνος στο δωμάτιό του θα είχε κρεμασμένο ένα ακουστικό στο αυτί του, κουτσομπολεύοντας με κάποιο φίλο ή φίλη. 

Η παραπάνω 13χρονη, ωστόσο, συνήθως χρησιμοποιεί το Snapchat για να ανταλλάζει φωτό και βίντεο με τους φίλους της και αποθηκεύει στο κινητό της αμήχανες φωτογραφίες των φίλων της γιατί «είναι καλός εκβιασμός». Λέει επίσης ότι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού στο δωμάτιό της με το κινητό της κι ότι αυτός είναι ο τρόπος της γενιάς της. 

Μεγαλώνοντας την iΓενιά

Προ ηµερών, στη διάρκεια ολιγοήµερων οικογενειακών διακοπών, ο ήχος ενός κινητού έσκισε την υγρή, ασέληνη καλοκαιρινή νύχτα. Πρέπει να ήταν 1.15 μετά τα μεσάνυχτα, θορυβήθηκα, κάτι σοβαρό θα συμβαίνει, ηλικιωμένοι γονείς, αιφνίδια επαγγελματική επιστράτευση, πυρκαγιά, πυρηνικός όλεθρος. Πλησιάζω ακροποδητί και έρχομαι en face με τον μοναδικό εφιάλτη που είχα κατορθώσει επιτυχώς να απωθήσω.

Χτυπούσε το smartphone της (σχεδόν) 12χρονης, κοιμώμενης κόρης μου. Αυτό που αγοράστηκε πριν από έναν μήνα και έπειτα από κάμποσoυς εφηβικούς μελοδραματισμούς και κρίσεις ταυτότητας («Ολοι οι συμμαθητές μου έχουν από την Ε’ Δημοτικού. Εγώ τι είμαι που δεν έχω;»).