Η Αργεντινή σωστά χρεοκόπησε

Για δεύτερη φορά σε μόλις μια δεκαετία η Αργεντινή κήρυξε στάση πληρωμών του χρέους της. Η πρώτη, το 2001, ήταν αποτέλεσμα των καταστροφικών οικονομικών πολιτικών που επέβαλε στη χώρα από τη δεκαετία του ΄90 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί.

Η σημερινή ήρθε μετά από μια πολυετή άνιση νομική μάχη ως απόρροια της χρεοκοπίας του 2001. Μέσα από μια σειρά έντονα αμφιλεγόμενων κανονισμών ο Νεοϋορκέζος δικαστής Thomas Griesa επιχείρησε να επιβάλει στην Αργεντινή την πλήρη εκπλήρωση των αιτημάτων μιας ομάδας ομολογιούχων, γνωστών και ως «vulture funds» (αρπακτικά κεφάλαια).

Ποιος είναι ο κερδοσκόπος που ευθύνεται για τη νέα πτώχευσης της Αργεντινής

Δεύτερη πτώχευση σε 12 χρόνια για την Αργεντινή. Ποιος ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το νέο οικονομικό αδιέξοδο της χώρας.

Η Αργεντινή αντιμετωπίζει το φάσμα της νέας χρεωκοπίας μέσα στην τελευταία 15ετία μετά την αποτυχία των δραματικών διήμερων διαπραγματεύσεων μεταξύ του Μπουένος Άιρες και των "απρόθυμων" πιστωτών του, οι οποίοι είχαν αρνηθεί να συμμετάσχουν οικειοθελώς στα "κουρέματα" χρέους του 2005 και του 2010.

Ο Αργεντινός υπουργός Οικονομικών Άξελ Κούσιλοφ δήλωσε πως οι "απρόθυμοι" απέρριψαν κάθε συμβιβαστική πρόταση που κατέθεσε η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής. Χαρακτήρισε εκ νέου τους "απρόθυμους" ως "όρνια" και σημείωσε πως η χώρα του δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανέναν "εκβιασμό".

Η Αργεντινή δεν μπορούσε να καταβάλει στους "απρόθυμους" την επιδικασμένη αποζημίωση ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς αυτό θα έθετε ένα προηγούμενο που προκαλούσε κύμα προσφυγών από επενδυτές που δέχτηκαν τα "κουρεμένα" ομόλογα.

Ποια είναι όμως αυτά τα "όρνια"; Ή μάλλον, ποιος είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης της Αργεντινής;

Η Αργεντινή, τα αρπακτικά κι εμείς

Η Αργεντινή δεν είχε εναλλακτική από το να «επιλέξει», όπως και έπραξε χτες το βράδυ, την επίσημη ανακήρυξη της νέας «χρεοκοπίας» της. Ο μόνος τρόπος να απέφευγε το νέο περιστατικό χρεοκοπίας (default) ήταν να υποκύψει στις πιέσεις δικαστηρίου της Νέας Υόρκης να αποπληρώσει στο ακέραιο τα ομόλογα που είχαν αγοράσει «αρπακτικά ταμεία». Αυτό θα ήταν εξίσου αδύνατο, καθώς η Αργεντινή απλά δεν έχει τα χρήματα να το κάνει, όσο και απαράδεκτο – για τους πιο κάτω λόγους.

Αυτή η ιστορία, και η έως τώρα εξέλιξή της, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τη διεθνή οικονομία παρά για την ίδια την Αργεντινή (και πολύ λιγότερο, έως καθόλου, για εμάς). Ας ξεκινήσουμε όμως με την προϊστορία του σημερινού περιστατικού.

Το μεγάλο κόλπο: hedge fund και ελληνικές τράπεζες

«DEALER» Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Στις αρχές της κρίσης η θέση των hedge fund ήταν στο πυρ το εξώτερον. Από το Σαρκοζί έως την Κριστίν Λαγκάρντ (πριν πάει στο ΔΝΤ) κι από κάθε λογής κυβερνητικές κορυφές στην Ελλάδα τα hedge fund ήταν τα «όρνεα» που έφεραν την κρίση. Τώρα είναι ξανά “ευυπόληπτοι επενδυτές” που ενδιαφέρονται για τις ελληνικές τράπεζες.

Κι όμως τα σκάνδαλα είναι ακόμα νωπά και ατιμώρητα, από την Monte di Pachi στην Ιταλία, έως το κόλπο με την επαναγορά των ελληνικών ομολόγων που απέδωσε στα hedge fund κέρδη 2 δισ. ευρώ σε ένα καλοκαίρι το 2012, εις βάρος του ελληνικού δημοσίου.

Τώρα ρεπορτάζ των Financial Times πληροφορεί πως τα ίδια κερδοσκοπικά hedge fund ενδιαφέρονται για τις πτωχευμένες ελληνικές τράπεζες και ζητούν τώρα από την κυβέρνηση να εξετάσει την επιτάχυνσητης επανιδιωτικοποίησης του τομέα.