Στην «Ιστορία της Σεξουαλικότητας» ο Φουκώ, υποστηρίζει ότι η αστική
εξουσία ούτε καταστέλλει το σεξ ούτε επιβάλλει τη σιωπή γύρω από αυτό.
Όμως, στο πλαίσιο της αστικής εξουσίας εγκαθιδρύεται ένα πλήθος Λόγων
γύρω και σχετικά με το σεξ, λαμβάνει χώρα μια «έκρηξη Λόγων». Μέσα απ”
αυτούς τους ιδεολογικούς λόγους, και μέσα από ένα ολόκληρο πλέγμα
μηχανισμών που αγκαλιάζουν, ταξινομούν και «διαμορφώνουν» ιδεολογικά
ακόμα και τις λεγόμενες «διαστροφές», οργανώνεται η αστική ιδεολογική
κυριαρχία πάνω στις σεξουαλικές σχέσεις. Το ζητούμενο για την εξουσία
είναι ο έλεγχος και η ρύθμιση των σχέσεων, πράγμα που προϋποθέτει κυρίως
μια ιδεολογική υπαγωγή και λιγότερο ένα σύστημα απαγορεύσεων. Ο έρωτας,
λοιπόν, Άναρχος, Αναρχικός και Ασυμβίβαστος, αναδεικνύεται σε
αντι-εξουσιαστή. Και η εξουσία τιμωρεί όσους βγάζουν επιδεικτικά τη
γλώσσα στην Αρχή της, επιχειρώντας να τους συνθλίψει στα γρανάζια μιας
σεταρισμένης κοινωνικής μηχανής.
