Τώρα, απέναντι στα ίδια πακτωμένα πυροβόλα, στέκεται βουβός ένας
ολόκληρος λαός με την ψυχή του κουρελιασμένη, όλοι «μοιραίοι και άβουλοι
αντάμα», θεατές της ζωής μας με μόνη έννοια μη και μας πέσει η σακούλα
με το ποπκόρν από τα σφιγμένα ποδάρια μας...
Δεν ξέρω αν είναι κατάρα ή ευλογία να σου έχουν προσωπικά διηγηθεί
ιστορίες, όπως οι ίδιοι τις έχουν βιώσει, άνθρωποι σαν τον Μανώλη Γλέζο.
Μα τούτες οι μέρες φέρανε τέτοιες θύμισες. Ήτανε, λέει στο σκοπευτήριο
της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του ’44, που οι «προοδευμένοι» και
«πλεονασματικοί» –σήμερα– στον προϋπολογισμό τους
κατακτητές, εκτελέσανε 200 πατριώτες. Γνωστή η ιστορία σχεδόν σε όλους.
Άγνωστη η ΙΣΤΟΡΙΑ, έτσι, με κεφαλαία γράμματα, ενός πιτσιρικά 12 χρονώ,
που συνελήφθη με τους υπόλοιπους άνδρες.
