Το Σάββατο 18 Μαΐου, στην αίθουσα προβολών της δημόσιας βιβλιοθήκης Βέροιας, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το documentaire του ευρωβουλευτή και βραβευμένου δημοσιογράφου, Στέλιου Κούλογλου, με τίτλο «142 χρόνια». Η ταινία διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα, αλλά είναι απίστευτα εύληπτη (προσοχή, όχι εύπεπτη). Πριν φτάσω, σκεφτόμουν πως έχοντας «συνηθίσει» στην εργαλειοποίηση των κοινωνικών φαινομένων από τα πολιτικά κόμματα, περίμενα μια ταινία με περισσότερο συναίσθημα και λιγότερη κριτική. Παρά ταύτα, η ταινία καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στα συναισθήματα των ταλαιπωρημένων ανθρώπων, για τους οποίους μιλάει, συναισθήματα που είναι απολύτως φυσιολογικά και αναμενόμενα, και από την άλλη στο καθαρά θεσμικό και εν μέρει πολιτικό σκέλος, αυτό με άλλα λόγια της κριτικής που θέλει να ασκήσει. Ο βουλευτής παραβρέθηκε, σχολίασε και συνομίλησε με το κοινό. Ένα κοινό κατά μέσο όρο 45-50 ετών. Όταν τελειώσαμε και βγήκαμε μαζί του στην πόλη, τα κεντρικά καταστήματα εστίασης ήταν ασφυκτικά γεμάτα. Δεν χωρούσες να περάσεις από το πεζοδρόμιο της οδού Ελιάς. Ο Στέλιος έμεινε «έκπληκτος».
