Η πρωταπριλιά δε βρίσκει ψέμα να παίξει…Της τα πήραν όλα

Ξεμείναμε με λίγες και οδυνηρές αλήθειες, τη φτώχεια, το ξύλο και τον εμπαιγμό και ωστόσο η Πρωταπριλιά είναι η μόνη μέρα που παριστάνουμε τους ψιλιασμένους στα ψέματα.

Spiegel: Πιστεύετε στον Άγιο Βασίλη;

Υπάρχει πραγματικά ο Άγιος Βασίλης; Τα παιδιά είναι όλο και πιο δύσπιστα. Αν και η πίστη στον μύθο μπορεί να ενθαρρύνει την κοινωνική συμπεριφορά τους, κάποια στιγμή -μεγαλώνοντας -πρέπει να αποδεχθούν την αλήθεια. Μόνο πότε;

Ας είμαστε ειλικρινείς: τα Χριστούγεννα στη σύγχρονη μορφή τους βασίζονται στην ψευδαίσθηση της ύπαρξης του Άγιου Βασίλη. Ωστόσο, τα παιδιά αγαπούν αυτό το ψέμα. Δεν έχει σημασία ότι η Coca-Cola συνέβαλε στην εξάπλωση του θρύλου του Άγιου Βασίλη .

Τα παιδιά μπορεί ήδη να αναρωτιούνται πώς ο παχουλός Άγιος Βασίλης μπορεί να περάσει μέσα από τη λεπτή καπνοδόχο. Αν υπάρχει στο σπίτι. Αργά ή γρήγορα θα έχουν αμφιβολίες για την ύπαρξή του. Πώς οι γονείς χειρίζονται τις ερωτήσεις τότε;

Η αλήθεια και τα ψέματα για τις τράπεζες

Το 2008 οι ελληνικές τράπεζες χρεοκόπησαν. Για μια δεκαετία η πικρή αλήθεια κουκουλώνεται. Πώς; Με όλο και περισσότερα χρήματα που (άμεσα ή έμμεσα) παρέχουν στις τράπεζες (χωρίς βέβαια να έχουν ερωτηθεί ποτέ) οι χειμαζόμενοι πολίτες. Και με μια ακολουθία ψεμάτων που τα ΜΜΕ και το Μνημονιακό Τόξο επαναλαμβάνουν ολοένα και επιθετικότερα – μέσα στην αγωνία τους ότι η αλήθεια για τις τράπεζες-ζόμπι (που τους στηρίζουν) θα αποκαλυφθεί.

Την προπερασμένη Τετάρτη οι μετοχές των τραπεζών έπεσαν τόσο που κάποιοι την κατέγραψαν ως «Μαύρη Τετάρτη». Ξάφνου όλοι άρχισαν να ψάχνουν την αιτία, λες και χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμων για να καταλάβει γιατί η μετοχή μιας χρεοκοπημένης τράπεζας κάποια στιγμή θα πέσει. (Το μόνο ενδιαφέρον ερώτημα θα ήταν: «Γιατί δεν έπεφτε τόσο καιρό;») Βέβαια, η προσποίηση της «έκπληξης» δεν είναι αποτέλεσμα αθώας ασχετοσύνης αλλά λογική συνέχεια της ακολουθίας των ψεμάτων πίσω από την οποία κρύβει το κατεστημένο τη γύμνια του.

Μια ανασκόπηση των τριών από τα πολλά ψέματα του Μνημονιακού Τόξου για τις τράπεζες ρίχνει χρήσιμο φως στο πρόσφατο χρηματιστηριακό κραχ και σε αυτά που μας συμβαίνουν δέκα χρόνια τώρα.

Γιατί επιζητούμε τον έρωτα αφού γινόμαστε υποχείρια του άλλου;

Ζούμε σε έναν κόσμο, όπου ο έρωτας έχει διαχρονικά κεντρική -αν όχι κυρίαρχη- θέση στη ζωή των ανθρώπων.

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε ο θεός έρωτας, ο οποίος ορθώς απεικονιζόταν σαν ένα παιδί με φτερά κι ένα τόξο στο χέρι. Έτσι είναι ο έρωτας. Φτερωτός, γιατί πετάει στα σύννεφα. Παιδί, γιατί δεν ξέρει τι κάνει. Επικίνδυνος, όσο ένα παιδί με ένα όπλο στο χέρι. Άστοχος, όσο ένα παιδί που ρίχνει βέλη. Ό,τι νά ‘ναι με λίγα λόγια.

Ποιος από εμάς δεν έχει ακούσει τη συμβουλή: «Ακολούθησε την καρδιά σου»;

Και ποιος από όσους το έκαναν, δεν το μετάνιωσε μετά;