Η αλήθεια είναι πως κάποιος εκτιμά τα απλά, καθημερινά και οικεία όταν τα στερείται, ειδικά όταν η κρατική αδιαφορία/ ανικανότητα σε ωθεί προς αυτή την κατεύθυνση και το ξακουστό Επιτελικό Κράτος σου χαρίζει ένα "ταξίδι" - ανάμνηση ζωής.
Τι συμβαίνει όμως όταν χιονίζει λίγο έξω από την πρωτεύουσα ενός ευρωπαϊκού κράτους και μιας κυβέρνησης του δόγματος "ανήκουμε στη δύση";