Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε και είναι αποδεδειγμένο ιστορικά, ότι κάθε νέα ρύθμιση «αδικεί» εκ των πραγμάτων την προηγούμενη και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση αυτό. Είναι κοινός νους... Πριν 15 περίπου μέρες η κα Βαλαβάνη βγήκε δημόσια και προανήγγειλε τη νέα ρύθμιση των 100 δόσεων, ανακοινώνοντας μάλιστα και μερικές από τις παραμέτρους με τις προϋποθέσεις και τα οφέλη που αυτή θα περιείχε. Έστω κι αν οι 100 δόσεις με όποια μορφή κι αν ερχόντουσαν, δεν φαίνονταν αρκετές σε πολλούς για να τους δώσουν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους. Στο άκουσμά της όμως, οι περισσότεροι ενδιαφερόμενοι και όχι μόνο, χαιρέτησαν αυτή την πρωτοβουλία και ένοιωσαν κάποια ανακούφιση και ίσως λύτρωση, ότι το πρόβλημά τους θα έβρισκε επιτέλους μια δίκαιη και οριστική λύση σε πρώτη φάση και σε δεύτερη και η ελληνική οικονομία θα έπαιρνε μια βαθιά ανάσα ρευστότητας για να καλύψει τις ανάγκες της, πράγμα που πλέον μας απασχολεί ως πολίτες, καλώς ή κακώς πολύ περισσότερο απ' ότι στο πρόσφατο παρελθόν που δεν γνωρίζαμε και πολλά ή μας έκρυβαν «τεχνηέντως» τα πραγματικά στοιχεία για την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.
