Στην κοινή συνείδηση υπήρχε εδώ και χρόνια μία μεγάλη συντεχνία και
μία υπο-συντεχνία της. Ήταν η συντεχνία των δημοσίων υπαλλήλων και η
υπο-συντεχνία των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Ελπίζω σε αυτό να συμφωνούμε
όλοι. Έρχονται, λοιπόν, οι τρεις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και ως
άλλοι Ζορό του αδικημένου ιδιωτικού τομέα, θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις
συντεχνίες του Δημοσίου προς όφελος, όπως λένε, της αγοράς.
Ξεκίνησε, λοιπόν, η κυβέρνηση των πασοκοΛοβέρδων το ξεκλήρισμα των
συντεχνιών του Δημοσίου και το ολοκληρώνει πάλι μία κυβέρνηση των
δεξιοΛοβέρδων, με το ίδιο ζηλευτό πάθος. Κι εδώ αρχίζουν τα περίεργα.
Ξαφνικά, μαθαίνουμε ότι συντεχνίες δεν υπάρχουν μόνο στο Δημόσιο αλλά
υπάρχουν πολύ περισσότερες στον ιδιωτικό τομέα.
