Χαρακτηριστικά βλάσφημοι τυγχάνουμε παλαιόθεν οι Νεοέλληνες. Χωρίς δεύτερη σκέψη κατεβάζουμε καντήλια και εικονοστάσια με ολόκληρο το σεπτό τους περιεχόμενο. Περνάμε μέχρι γενεές δεκατέσσερις τα οικογενειακά δέντρα, επιδεικνύοντας ξεχωριστή προτίμηση σε τόπους καταγωγής, επαγγέλματα και σε άπασες τις εκφάνσεις του κοινωνικού, οικονομικού, πολιτισμικού και κυρίως του ερωτικού βίου. Συναγωνιζόμαστε επαξίως Ιταλούς, Γάλλους, Σλάβους, Σάξονες και Ανατολίτες. Κι όλα αυτά διαστρέφοντας με σεξιστικό μένος το θείο δώρο της γενετήσιας συνεύρεσης σε προσβλητικό μέσον απώτατης εκδίκησης. Διαθέτουμε, μολαταύτα, ένα ιδιαίτερο μπινελίκι, μοναδικό ίσως στο διεθνές υβρεολόγιο.
