Εις πείσμα της μπλογκόσφαιρας και του ακαριαίου, διαρκούς, αμνήμονος ή
υπερμνήμονος αναγνώστη, νέες εφημερίδες εκδίδονται, νέα κείμενα ψάχνουν
το υπέδαφος αυτής της περιστασιακής μονιμότητας.
Στα παιδικά μου χρόνια οι πρωινές και
οι απογευματινές εφημερίδες έφταναν στο νησί με τη βραδινή πτήση της
Ολυμπιακής – αν δεν είχε απαγορευτικό λόγω καιρού. Η είδηση πλησίαζε με
πολλές ώρες καθυστέρηση, αλλά παραδόξως δημιουργούσε μια υψηλή ένταση
στον αναγνώστη. Η ραδιοφωνική είδηση των κρατικών σταθμών συχνά ήταν
«διασκευασμένη» απ’ τον πολιτικό εξαναγκασμό, επομένως η εφημερίδα ήταν η
ουσιώδης δυνατότητα πληροφορίας. Τα κείμενα είχαν έναν λυρισμό, μια
εκφραστική υπερβολή, ήταν γεμάτα μανιχαϊστικά σχήματα. Καλά ελληνικά,
πολιτικά εμπαθή, με κατάχρηση μεταφορών, παρομοιώσεων, κοσμητικών
επιθέτων.
