«Μαύρες» είναι οι προβλέψεις για
την ανεργία και την απασχόληση το 2014 στη χώρα μας, σύμφωνα με το
Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ.
Έτσι κι αλλιώς η ΓΣΕΕ έχει τονίσει επανειλημμένα ότι η ανεργία επέστρεψε στα επίπεδα του 1961. Συγκεκριμένα, εκτιμά ότι η ανεργία θα αυξηθεί έως το τέλος του έτους στο ποσοστό του 31,5%.
◆Οι μισθωτοί την τελευταία τριετία από μειώσεις των αποδοχών τους και από τις φορολογικές επιβαρύνσεις έχασαν 39 δισ. ευρώ, συμβάλλοντας στη μείωση της εγχώριας ζήτησης κατά 33%.
◆Οι κοινωνικές δαπάνες (συντάξεις, δαπάνες υγείας και προνοιακές μεταβιβάσεις) μειώθηκαν από 23,9% του ΑΕΠ (55,2 δισ. ευρώ) το 2009 σε 22% του ΑΕΠ (40,3 δισ. ευρώ) το 2013, σημειώνοντας μία μείωση της τάξης του 33% κατά την περίοδο 2009-2014.
Τα μετρήσιμα αυτά αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής λιτότητας στην Ελλάδα (2010-2014) έχουν διαμορφώσει μία κατάσταση στην ελληνική οικονομία και κοινωνία πλήρους απαξίωσης της εργασίας, επιλεκτικής απαξίωσης των επιχειρήσεων και συρρίκνωσης των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών, μεταμορφώνοντας με ταχείς ρυθμούς το κράτος πρόνοιας σε κράτος φιλανθρωπίας.
Και πώς να γίνει διαφορετικά, όταν η Ελλάδα, καθώς δεσμεύεται να πληρώνει στους δανειστές 5,25% για το χρέος κάθε χρόνο και η ανάπτυξη παραμένει σε αρνητικούς ρυθμούς, εγκαθίσταται σε... αιώνια ύφεση και ανεργία!
Έτσι κι αλλιώς η ΓΣΕΕ έχει τονίσει επανειλημμένα ότι η ανεργία επέστρεψε στα επίπεδα του 1961. Συγκεκριμένα, εκτιμά ότι η ανεργία θα αυξηθεί έως το τέλος του έτους στο ποσοστό του 31,5%.
◆Οι μισθωτοί την τελευταία τριετία από μειώσεις των αποδοχών τους και από τις φορολογικές επιβαρύνσεις έχασαν 39 δισ. ευρώ, συμβάλλοντας στη μείωση της εγχώριας ζήτησης κατά 33%.
◆Οι κοινωνικές δαπάνες (συντάξεις, δαπάνες υγείας και προνοιακές μεταβιβάσεις) μειώθηκαν από 23,9% του ΑΕΠ (55,2 δισ. ευρώ) το 2009 σε 22% του ΑΕΠ (40,3 δισ. ευρώ) το 2013, σημειώνοντας μία μείωση της τάξης του 33% κατά την περίοδο 2009-2014.
Τα μετρήσιμα αυτά αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής λιτότητας στην Ελλάδα (2010-2014) έχουν διαμορφώσει μία κατάσταση στην ελληνική οικονομία και κοινωνία πλήρους απαξίωσης της εργασίας, επιλεκτικής απαξίωσης των επιχειρήσεων και συρρίκνωσης των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών, μεταμορφώνοντας με ταχείς ρυθμούς το κράτος πρόνοιας σε κράτος φιλανθρωπίας.
Και πώς να γίνει διαφορετικά, όταν η Ελλάδα, καθώς δεσμεύεται να πληρώνει στους δανειστές 5,25% για το χρέος κάθε χρόνο και η ανάπτυξη παραμένει σε αρνητικούς ρυθμούς, εγκαθίσταται σε... αιώνια ύφεση και ανεργία!
