Πριν λίγες μέρες ένα ρεπορτάζ του BBC κινητοποίησε εκ νέου τη συζήτηση για τη συμφωνία των Πρεσπών και τις προεκτάσεις της. Για άλλη μια φορά ωστόσο, οι αντιδράσεις δεν επικεντρώνονταν σε ουσιαστικές πτυχές του ζητήματος, αλλά αποτέλεσαν ακόμη μια αφορμή για να υποδυθούμε ότι πέφτουμε από τα σύννεφα.
Το εν λόγω ρεπορτάζ αντιμετωπίστηκε με τη γνώριμη -για την πλειονότητα των μέσων- εκφυλιστική τακτική της εργαλειοποίησης, επιδιώκοντας την καλλιέργεια ηθικού πανικού. Η «αποκάλυψη» του άρθρου, ότι στη χώρα μας διαβιεί μια μικρή κοινότητα ανθρώπων η οποία μιλά μια «ανύπαρκτη» γλώσσα (κατά Μπαμπινιώτη) και το γεγονός ότι για μια εκτεταμένη ιστορική περίοδο περιορίστηκε, εκδιώχθηκε και εξαναγκάστηκε σε ενσωμάτωση (μέσω βίαιων και αντιδημοκρατικών πρακτικών), προκάλεσε έντονες αντιδράσεις οι οποίες ενορχηστρώθηκαν με τη συνδρομή της συνήθους χοντροκομμένης ρητορικής, δημοσιογράφων και δημοσιολογούντων, που στόχευε στην ενεργοποίηση εθνικιστικών και αντιδραστικών αντανακλαστικών.
