- Έχει επικριθεί πολλές φορές η στάση της επίσημης (με ό,τι σημαίνει ο όρος αυτός) ορθόδοξης εκκλησίας απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που σε μεγάλο βαθμό κυμαίνεται από αδιαφορία μέχρι εχθρότητα (η διάκριση για την ορθόδοξη εκκλησία γίνεται, επειδή η ευαγγελική εκκλησία είναι από την πρώτη μέρα παρούσα στον καταυλισμό της Ειδομένης). Από τη θέση αυτή εξ άλλου έχουμε καταγγείλει τον ξενοφοβικό, ρατσιστικό και ουσιαστικά αντιχριστιανικό (βλ. ενδεικτικά όσα είπε ο Θ. Παπαθανασίου στην ομιλία του στο Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών στις 6-3-2016) λόγο κάποιων (ευτυχώς λίγων) ιεραρχών (βλ. π.χ. το τελευταίο κήρυγμα μίσους του μητροπολίτη Καλαβρύτων, που φοβάται ότι «θα μολυνθεί η περιοχή του» από τα «στίφη των ισλαμιστών»).
Για να είμαστε δίκαιοι όμως, πρέπει να πούμε ότι, εκτός από τα παραπάνω, υπάρχει και η αντίθετη συμπεριφορά. Όχι μόνο των απλών Χριστιανών, που μεμονωμένα βοηθούν πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά τελευταία (έστω και ως εξαίρεση) οργανωμένα της εκκλησίας. Εξηγούμαστε:
