Τεχνολογίες παρακολούθησης εργαζομένων: Εκσυγχρονισμένοι «κυνηγοί συνδικαλισμού» στην υπηρεσία κράτους και εργοδοσίας

Στις αρχές του Δεκέμβρη, οι 27 εργαζόμενοι σε ένα κατάστημα «Starbucks» στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης έκαναν ψηφοφορία για την ίδρυση σωματείου. Με 19 ψήφους υπέρ, το πρώτο σωματείο σε κατάστημα της αλυσίδας, για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1980, ήταν γεγονός.

Οπως και σε κάθε χώρο δουλειάς, η ίδρυση ενός σωματείου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Στην προκειμένη περίπτωση, η εταιρεία πραγματοποίησε μια εκστρατεία 4 μηνών για να πείσει τους εργαζόμενους να ψηφίσουν κατά της συγκρότησης σωματείου. Στην «καμπάνια» αυτή συνεργάστηκε με τη «Littler Mendelson», τη μεγαλύτερη νομική εταιρεία των ΗΠΑ στον τομέα των «κυνηγών συνδικαλισμού».

Υψηλόβαθμα στελέχη της πολυεθνικής, ακόμα και ο ιδρυτής της, πήγαν στην πόλη για να ασκήσουν πιέσεις, τόσο σε ατομικές όσο και σε ομαδικές συναντήσεις με εργαζόμενους. Εστειλαν εκβιαστικά μηνύματα, προχώρησαν ακόμα και σε προσωρινό κλείσιμο των καταστημάτων στην περιοχή, με πρόσχημα ότι έκαναν ανακαινίσεις (1). Τέτοιο ήταν το μίσος τους για τη συλλογική οργάνωση των εργαζομένων και τέτοια η αποφασιστικότητά τους να την εμποδίσουν.

Ο κανόνας «3-6-9-12» για τα παιδιά και την οθόνη

Ο Serge Tisseron είναι γάλλος ψυχαναλυτής-ψυχίατρος, από τους πιο γνωστούς στη χώρα του. Δίνει κατευθύνσεις έρευνας στο πανεπιστήμιο University Paris 7 Denis Diderot. Μελετά τις σχέσεις των νέων με τις νέες τεχνολογίες, τις παρανοήσεις ανάμεσα στους ενήλικες και την επόμενη γενιά, και τις επιπτώσεις της τεχνολογίας της πληροφορίας στους νέους ανθρώπους.

Το 2008 ανέπτυξε τον κανόνα «3-6-9-12», που σημαίνει, «όχι τηλεόραση πριν από τα τρία χρόνια, όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν από τα έξι, καθόλου internet πριν από τα εννέα χρόνια, και καθόλου κοινωνικά μέσα πριν από τα 12». Το 2011 η Γαλλική Ένωση Παιδιάτρων αποδέχτηκε την πρόταση.

Ο ίδιος λέει ότι ανέπτυξε τον κανόνα με σκοπό να ανοίξει τη δημόσια συζήτηση για τις οθόνες. Επικοινωνήσαμε με τον Serge Tisseron για να μας εξηγήσει την άποψή του για μια σχέση που γεμίζει ερωτήματα τους γονείς: τη σχέση παιδιού-οθόνης.