Εκλογές: Ψηφίζεις με λογική ή συναίσθημα;

Ο άνθρωπος είναι από την φύση του πολιτικό ον σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, Αριστοτέλη. Διαφέρει από όλα τα άλλα ζώα, γιατί μόνο αυτός είναι προικισμένος με τον λόγο, ο οποίος τον καθιστά ικανό να διακρίνει το δίκαιο από το άδικο, το αγαθό από το κακό και το ωφέλιμο από το βλαβερό. Μία πτυχή του κοινωνικού βίου που επιβεβαιώνει τα παραπάνω είναι οι εκλογικές αναμετρήσεις.

Η εκλογική διαδικασία πέρασε από πολλά εξελικτικά στάδια. Τα τελευταία χρόνια λόγω των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, οι εκλογικές αναμετρήσεις έγιναν συχνότερες και βρίσκονται ξανά αυτή την περίοδο στο επίκεντρο της χώρας μας. Τι είναι όμως οι εκλογές; Απλά ένα τυπικό πολιτικό γεγονός ή χαρακτηρίζονται από έντονο κρυμμένο συναισθηματισμό; Η προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων, όπως φαίνεται, επηρεάζει έντονα την ψυχολογία των πολιτών, αλλά ισχύει και το αντίστροφο.

Η ωραία τρέλα του γαμήλιου έρωτα

Η υπερβολή της εποχής μας συνοψίζεται στο άπιαστο όνειρο: όλα σε ένα ή τα θέλω όλα. Ένα και μοναδικό πλάσμα πρέπει να συμπυκνώνει όλες μου τις προσδοκίες. Ποιος μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοια απαίτηση;

Η ιλιγγιώδης αύξηση των διαζυγίων στην Ευρώπη δεν οφείλεται στον εγωισμό μας αλλά στον ιδεαλισμό μας: είναι αδύνατο να ζήσουμε μαζί, απέναντι στο είναι δύσκολο να μείνουμε μόνοι. Τα ζευγάρια διαλύονται όχι από απογοήτευση, αλλά από υπερβολική ιδέα για τον εαυτό τους. Από τον έρωτα δεν μένει παρά «το κεραυνοβόλο βλέμμα του θεού» (Αντρέ Μπρετόν) κι αυτό είναι το πρόβλημα. Παραφορτώνουμε το καράβι, το επενδύουμε με τόσες ελπίδες, ώστε τελικά ναυαγεί. Δεν υποφέρουμε από έλλειψη συναισθημάτων αλλά από υπερβολική ανάγκη για συναισθήματα.

Το συναίσθημα & η σκέψη: Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Όταν βρισκόμαστε σε καλή διάθεση, είναι πιο πιθανόν να επιλέξουμε για επεξεργασία ερεθίσματα και γεγονότα θετικά, αγνοώντας τα αρνητικά ή τα ουδέτερα. Αντίθετα, όταν έχουμε αρνητική διάθεση εστιάζουμε περισσότερο στα αρνητικά στοιχεία του περιβάλλοντος. Το φαινόμενο αυτό έχει ονομαστεί “υπόθεση συναισθηματικής συμφωνίας”.

Εν συντομία, η θυμική μας κατάσταση συνδέεται με αντιλήψεις και σκέψεις που έχουν παρόμοια συναισθηματική απόχρωση με αυτή (Ευκλείδη, 2011. Niedenthal, Gruber, & Ric, 2011). Τις ημέρες λοιπόν που όλα πηγαίνουν στραβά, ας σκεφτούμε ότι μπορεί εμείς απλώς να τα βλέπουμε έτσι, εξαιτίας της αρνητικής μας διάθεσης που λειτουργεί ως φίλτρο της πραγματικότητας.

Τι σημαίνει αγαπάω τον εαυτό μου;

Αγάπα τον εαυτό σου! Είναι η πιο συνηθισμένη συμβουλή που ακούγεται στα άρθρα αυτοβοήθειας. Υπάρχει, βέβαια, πολύ καλός λόγος γι’ αυτό. Είναι ο βασικός δομικός λίθος για μια ευτυχισμένη ζωή. Για μια ζωή γεμάτη νόημα. Τι σημαίνει όμως στην πράξη; Πώς ακριβώς συμπεριφέρεται κάποιος ο οποίος αγαπάει τον εαυτό του; Τι μπορείς να κάνεις για να εισπράξεις κι εσύ τα τεράστια οφέλη;

Οι πρώτοι έρωτες των παιδιών

Πολύ συχνά, οι πρώτοι έρωτες περνάνε απαρατήρητοι. Οι περισσότεροι από μας, αν σκαλίσουμε λίγο στις αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, θα θυμηθούμε ότι με το ένα ή το άλλο αγοράκι ή κοριτσάκι που παίζαμε συχνά, νιώθαμε «κάτι παραπάνω» από αυτό που νιώθαμε για τους άλλους φίλους και φίλες. Μια μεγαλύτερη επιθυμία να είμαστε μαζί, μια μεγαλύτερη χαρά όταν τον ή την βλέπαμε, έναν ιδιαίτερο σύνδεσμο, ένα «γαργάλημα» ίσως, που ξεπερνούσε την απλή χαρά του παιχνιδιού.

Κάπως έτσι μοιάζει το «παιδικό» αυτό συναίσθημα, το οποίο συνήθως, καθώς μεγαλώνουμε έχουμε την τάση να το υποτιμάμε και να το γελοιοποιούμε λίγο, ίσως και από μια αίσθηση αμηχανίας ή ντροπής μπροστά στην ένταση που καμιά φορά θυμόμαστε ότι είχε. Κι όμως, ανάλογα με την στενότητα της σχέσης, τις συνθήκες μέσα στις οποίες συναντώνται τα δυο παιδιά, την ηλικία και κυρίως την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού ο σύνδεσμος αυτός μπορεί να εξελιχθεί, έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα σε μια σχέση γεμάτη πραγματική αγάπη, αφοσίωση, τρυφερότητα.

Η πόλις εάλω Λεβέντη μου! Παρ΄ το Σταύρο σου και μπρός…

Πόσο παγερά παρακολουθεί τα πρόσφατα πολιτικά πράγματα τής χώρας αυτός ο Λαός δεν λέγεται.

Αμήχανα και με μια έκδηλη ανησυχία. Κάποιοι, εγκλωβισμένοι ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική. Άλλοι, λες και τους ήρθε κατραπακιά, να μην ξέρουν τι σκατά σημαίνει πια νάσαι σοσιαλιστής, ή αριστερός νέου τύπου, ή νεοδημοκράτης.

Βαρύμαγκας του Ψυρρή, ο Βαγγέλας, πονηρούλης ο Αλέξης και μια ρητορική που μπροστά της ωχριά ο καφενές της Κούλας στα Άνω Πετράλωνα.

Το «αφήγημα» και το «διακύβευμα» έχει γίνει πια το προσφιλές πολιτικό τερψιλαρύγγιο και το Κόμμα μοιράζει τον Ένγκελς σε συζύγους νέων μελών, οι οποίες δεν έχουν διαβάσει πριν μήτε τον…Παπαδιαμάντη, ο οποίος κυρ Αλέξανδρος, μήτε το κερακι μας δεν καταδέχεται, όπως λέει ο αείμνηστος Καρούζος.

Ο Λαπαβίτσας μας διαβεβαιώνει ότι, με όλον τον σεβασμό απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία, θα βρούμε την ευτυχία οδεύοντες στην δραχμή. Κι ο λαουτζίκος που έχει στη μπάντα χίλια ευρουδάκια για τον…αξονικό τομογράφο, θα γούσταρε πολύ να στείλει στον διάολο το ευρώ, αλλά τρομάζει μπροστά στο μπατιριλίκι.

Είναι πια σαν νάχουμε χαθεί στην…πολιτική!

Ένας λαός που ορφάνεψε από ηγεσία. Μία πολιτική ηγεσία, στο σύνολό της, κατώτερη των προσδοκιών αυτής της χώρας.