Δεν πρέπει να ’ναι πολλοί όσοι θεωρούν τους καύσωνες πολιτικά συμβάντα. Δεν μιλάω για τις λιγοστές υψηλές θερμοκρασίες του θέρους, με τις οποίες είναι εξοικειωμένη από παλιά η ανθρώπινη εμπειρία, σε χώρες όπως η δική μας. Εννοώ τους εκτός προγράμματος υπερκαύσωνες: τις συχνές πια και παρατεταμένες υψηλότατες θερμοκρασίες, που ταλανίζουν τη Μεσόγειο όσο και τη Βόρεια Ευρώπη, ακόμα και την κατακαιόμενη Αρκτική. Μαθαίνουμε βέβαια τα ρεκόρ, λ.χ. ότι ο φετινός Ιούλιος ήταν ο θερμότερος στην ιστορία της Γης, όσο καταγράφονται οι θερμοκρασίες. Αυτό όμως δεν μας πείθει να προσθέσουμε μια γλαστρούλα στο μπαλκόνι, να μην πετάξουμε στον κάμπο τις σακούλες των λιπασμάτων που μόλις ρίξαμε στη «βιολογική» καλλιέργειά μας ή να πάψουμε να εμπλουτίζουμε με τα τρύπια δίχτυα μας την τροφή των ψαριών που θηρεύουμε.
