Το σωτήριον 33 μ.Χ.

Όλα αρχίζουν με την Σταύρωση!

Ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε στην Δύση, ξεκίνησε όταν ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου και υπό το βάρος του ικριώματος που κουβαλούσε ως το Γολγοθά, κατέρχεται, αργοπεθαίνοντας, με ή χωρίς την βοήθεια του Χάρωντα πορθμέα του Άδη, στο βασίλειο του θανάτου…Και ο θάνατος στους Χριστιανούς βιώνεται ως χαρά, γιατί οδηγεί στη δόξα της αιωνιότητας και στην Ανάσταση, εφόσον έχουν ζήσει μια ζωή με νηστεία, προσευχή, φόβο, τιμωρίες…

Κρατούμενος ονόματι Ιησούς

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Και όλοι οι χριστιανοί του κόσμου θα πάνε σε μια κηδεία που διαφέρει από τις άλλες. Τους ανθρώπους που χάνουμε εμείς οι κοινοί θνητοί δεν πρόκειται να τους ξαναδούμε. (Ίσως καμιά φορά φευγαλέα στα όνειρά μας). Το φέρετρο έχει μέσα ένα σώμα που έχει βάρος.

Λένε κατά τι ελαφρύτερο από το ζωντανό σώμα που περπατούσε. Εικάζεται πως είναι το βάρος της ψυχής που πέταξε. Το αγαπημένο πρόσωπο που μας άφησε δεν έχει καμιά σχέση με το νεκρό του ομοίωμα. Γίνεται ξένο και διαφορετικό, όσο και αν έχει κρατήσει τα ίδια χαρακτηριστικά. Και ζούμε τον πόνο του απόλυτου και οριστικού χωρισμού. Στη σημερινή κηδεία του Χριστού δεν υπάρχει κανένα σώμα.

«(…)Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο κ’ έπαιξες τον Ανθρωπο!»

Όλα ετούτα, ο χαμός και ο θάνατος, ο θρήνος και το μοιρολόι, οι τελετουργίες και η κατάνυξη, το πένθος, η προσμονή και η Ανάσταση, όλα ετούτα που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο την Ανοιξη, και όχι κάποια άλλη εποχή του χρόνου, δεν είναι καθόλου μεταφυσικά. Ανθρώπινα (με Α κεφαλαίο) και του Ανθρώπου (με Α κεφαλαίου) είναι… Όχι του θεανθρώπου, μα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ στο δύσκολο και οδυνηρό διάβα του μέσα στους αιώνες.

Το θεολογικό ερώτημα: "Γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός;" αναλύθηκε στο Ανοικτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Γιαννιτσών.

Ασφυκτικά γεμάτη ήταν η φιλόξενη αίθουσα του Δημοτικού Συμβούλιου του Δήμου Πέλλας το απόγευμα της Δευτέρας 18-4-2016 στην 16η εκδήλωση του Ανοικτού Λαϊκού Πανεπιστήμιου Γιαννιτσών της 20ης περιόδου 2015-16 που διοργανώνει η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Γιαννιτσών «Ο Φίλιππος» σε αγαστή συνεργασία με την ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α. Πέλλας. Το θέμα, άκρως ενδιαφέρον και επίκαιρο: «γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός;» ανέπτυξε στην εξαιρετική του εισήγηση ο Αθανάσιος Παπαρνάκης αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ..

Η Ελλάς ξανασταυρώνεται

«Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη! Αληθώς! Γύρνα τώρα εσύ. Μύτη με μύτη. Κώλο με κώλο. Κέρδισα!». Δεν έχει σημασία το ότι κατά την περίοδο των ημερών του Πάσχα όλα επαναλαμβάνονται με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια, τόσο που φτάνεις σε σημείο να μην ξεχωρίζεις αν μιλάμε για το περσινό ή το προπέρσινο ή το πριν δέκα χρόνια Πάσχα. Το παθαίνεις αυτό κυρίως με τα ρεπορτάζ στην τηλεόραση. Μα τω Θεώ, μια φορά θα κάτσω και θα μαγνητοσκοπήσω τα πασχαλιάτικα δελτία τα φετινά για να τα βάλω και να τα δω του χρόνου, έτσι, μόνο και μόνο για να βεβαιωθώ ότι δεν θα έχουν μεταξύ τους παρά ελάχιστες διαφορές. Η έξοδος των εκδρομέων, το κόστος για το πασχαλινό τραπέζι, η Βαρβάκειος αγορά, τα πατροπαράδοτα έθιμα, η έλευση του Αγίου Φωτός με τιμές αρχηγού Κράτους, η νίκη της ζωής επί παντός θανάτου, ο καλύτερος Χριστός του Τζεφιρέλι, το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως, η πληρότητα των ξενοδοχείων, οι δημοφιλέστεροι τουριστικοί προορισμοί, τα αυξημένα μέτρα της τροχαίας, το ποια ξωκλήσια επέλεξαν οι ηγέτες αυτού του τόπου να πάνε να αναστηθούνε στα κρυφά, οι πιο μοδάτες οι λαμπάδες, η επιστροφή των εκδρομέων, η αυξημένη κίνηση στα διόδια της Ελευσίνας, οι στατιστικές συγκρίσεις με το πόσα χέρια γίνανε για μια ακόμη χρονιά πυροτεχνήματα και σκάσανε στον ουρανό προσπαθώντας να πλησιάσουν τον επουράνιο, πόσες οικογένειες ξεκληριστήκανε από τους ύπουλους τους ελληνικούς δρόμους και που την ώρα της νεκροψίας βρέθηκε εντός τους να βράζει ακόμα οβελίας ζεστός, διαλεχτής ποιότητας, και με τα δάχτυλά τους να κρέμονται βαμμένα κόκκινα από αίμα και από αβγά σπασμένα. «Και του χρόνου!».

Κυβέρνηση δεμένη χειροπόδαρα

Εκνευρισμός στο Μαξίμου από τα ψίχουλα που τους πέταξε η φράου Μέρκελ

Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν φανερά εκνευρισμένος στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που έδωσε από κοινού με την καγκελάριο της Γερμανίας. Ούτως ή άλλως δεν πρέπει να ήταν τόσο αισιόδοξος ώστε να περιμένει ένα σοβαρό προεκλογικό δώρο από την Άνγκελα Μέρκελ – με βάση την εμπειρία της προηγούμενης επίσκεψής της, αλλά και την ενημέρωση από το Βερολίνο κατά την προετοιμασία για την τελευταία κάθοδό της στην Αθήνα, θα έπρεπε να είναι για τα καλά προσγειωμένος.
Το ελάχιστο που θα περίμενε ήταν τα καλά λόγια για την προεκλογικού χαρακτήρα έξοδο στις αγορές με το μίνι ομόλογο. Αυτά τα άκουσε και μάλλον δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η έξοδος στις αγορές δεν ήταν μια αμιγώς δική του ιδέα: όπως γράφαμε πριν από έναν χρόνο και πλέον, επρόκειτο για... γερμανική έμπνευση.