«Ω ρε φίλε… Αν είναι δυνατόν!»

Το κλισέ «σοκαρισμένη η κοινωνία» έχει χρησιμοποιηθεί τόσες φορές που δεν του έχει απομείνει ούτε μισό δράμι νόημα. Σκουριασμένη και τρύπια είναι η ασπίδα που μας προσφέρει. Αν όντως συγκλονιζόμασταν τόσο συχνά και τόσο βαθιά όσο ισχυρίζονται οι στερεοτυπικά δημοκοπικοί τίτλοι στο χαρτί και στο γυαλί, θα φερόμασταν ήδη πολύ διαφορετικά. Κάθε μέρα. Και με όλες τις ιδιότητες που μας χαρακτηρίζουν: πολίτες, γονείς, χριστιανοί (αυτό δεν ορκίζεται το 95% πάνω-κάτω;), Ευρωπαίοι… Και θα αξιώναμε να αναπροσανατολιστούν τάχιστα και όλοι οι υπόλοιποι, να ανθρωπέψουν κομμάτι. Προπαντός οι εξουσιούχοι και οι διαμορφωτές των κοινών ιδεών και τρόπων, όσοι παράγουν ανελλιπώς τις τοξίνες του μίσους: πολιτικοί ηγέτες και ηγετίσκοι, ιεράρχες, δημοσιογραφικές φίρμες, «γνωστοί ποινικολόγοι», σεσημασμένοι δήμαρχοι, ποικίλοι «πρώην» κ.ο.κ.

Woke: ο πόλεμος δυο καραφλών για μια τσατσάρα*

Καθώς η ανθρωπότητα κρατούσε την αναπνοή της παρακολουθώντας την κατάρρευση της Silicon Valley Bank, στις ΗΠΑ διεξαγόταν ακόμη μια μάχη ενός κλιμακούμενου πολιτισμικού πολέμου. Οι Ρεπουμπλικανοί αποφάνθηκαν ότι για όλα έφταιγαν ένας μαύρος και ένας ομοφυλόφιλος στο διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας.

Ανακοίνωση της ΕΔ/Πέλλας για περιστατικό ρατσιστικής βίας

Με αφορμή το συμβάν ρατσιστικής αναφοράς στον αγώνα Β΄ ερασιτεχνικής κατηγορίας ΞΙΦΙΑΝΗ-ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΑ από ποδ/στή της τοπικής ομάδας, οι διαιτητές που αγωνιζόμαστε στα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Πέλλας και ιδιαίτερα οι διαιτητές του αγώνα, θέλουμε να εκφράσουμε τη συμπαράσταση μας στον ποδ/στή της φιλοξενούμενης ομάδας και στην οικογένεια του και να εκφράσουμε προς αυτούς την ειλικρινή μας συγνώμη, για το οτι δεν λάβαμε τη σωστή απόφαση στη συγκεκριμένη περίπτωση, που δεν θα έπρεπε να είναι τίποτα άλλο, παρά μόνο η αποβολή.

Ρατσιστική ανθρωπολογία: Η Ευρώπη των Λευκών

Σημείωση: Εάν προχωρήσετε στην ανάγνωση του κειμένου παρακαλώ να γνωρίζετε πως θεωρώ τα προϊόντα της νοητικής δραστηριότητας των στοχαστών που θα διαβάσετε όχι αποσπασματικά ή υποκειμενικά αλλά, αντιθέτως, ουσιαστικά καθώς συγκροτούν έναν ιδεολογικό εξοπλισμό ανατροφοδοτούμενο και αναπτυσσόμενο από αιώνα σε αιώνα, από εποχή σε εποχή, διαγενεακά κληροδοτούμενο, και μετασχηματιζόμενο ανάλογα με τις επιταγές του κοινωνικού πλαισίου αναφοράς της κάθε εποχής. Είτε ως δημιουργοί είτε ως διαμεσολαβητές, τίθενται στην υπηρεσία της πολιτικής, λειτουργώντας μέσα στο πλέγμα της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής επικοινωνίας ως παραγωγοί ιδεολογίας.

Καλή σας ανάγνωση.

«Ελληνας πολίτης; Ναι, είναι όμως Ρομά…»

Συκοφάγος. Εργο του Νεκτάριου Αποσπόρη. Από την ατομική έκθεση «Πτερόεντα» στο Electra Art Space by Skoufa Gallery. Διάρκεια έκθεσης: έως τις 19 Νοεμβρίου. Μητροπόλεως 15 και Βουλής, Αθήνα.

Οχτώ χρόνια πριν, τον Σεπτέμβριο του 2013, μια άγρια δολοφονία γνώρισε σε όλη την Ελλάδα το Πέραμα. Εκεί είχε γεννηθεί ο Παύλος Φύσσας, κι εκεί ζούσε, ώσπου τον μαχαίρωσε στο κοντινό Κερατσίνι ο χρυσαυγίτης Γιώργος Ρουπακιάς. Το φονικό εκείνο άλλαξε τα μυαλά πολλών. Ανάγκασε σχεδόν όλους τους πολιτικούς του δημοκρατικού τόξου (και λέω σχεδόν όλους γιατί ποτέ δεν λείπουν οι δίγλωσσοι κι οι δίμουροι) να συμφωνήσουν ότι η «Χρυσή Αυγή» και τα τάγματά της είναι ένας εσμός χιτλερολατρών που δεν διστάζουν ακόμα και να μακελέψουν ανθρώπους.

«Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, αλλοδαπέ»

Για να πω τη μαύρη αλήθεια, ούτε «ποια βασίλισσα της Ελλάδας ήταν αδελφή του Κάιζερ της Γερμανίας Γουλιέλμου Β΄» ξέρω, θα φταίει φαίνεται το πεισματάρικο αντιδυναστικό μου φρόνημα, ούτε «ποιο ήταν το πνευματικό ίδρυμα που άρχισε να λειτουργεί τον 17ο αιώνα και επηρέασε τη συνείδηση του Ποντιακού Ελληνισμού». Αν είχε τύχει να συναντήσω τις ερωτήσεις αυτές σε σταυρόλεξο, ή που θα ζητούσα τη «βοήθεια του κοινού», του Γκουγκλ δηλαδή, ή που θα τα παρατούσα, ελπίζοντας ότι η σωστή απάντηση θα προκύψει τυχαία, από τον συνδυασμό άλλων απαντήσεων: η βασίλισσα Σοφία αφενός, το Φροντιστήριον της Τραπεζούντας αφετέρου.

«Θέλω να πάω σχολείο!»

Με ένα βίντεο και το αίτημα «θέλω να πάω σχολείο!» προσφυγόπουλα από το Αφγανιστάν που βρίσκονται στη δομή της Ριτσώνας στέλνουν το δικό τους μήνυμα την Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού.

Γράμμα σ’ ένα συμμαθητή μου

Φίλε μου, άγνωστέ μου συμμαθητή.

Όταν πριν από λίγες μέρες μάς είπαν ότι θα πάμε στο σχολείο, το βράδυ κόντεψα να μην κοιμηθώ απ’ τη χαρά μου. Είχα δυο χρόνια σχεδόν που άφησα το δικό μου σχολείο. Και όχι μόνο το σχολείο αλλά και το χωριό μου.

Δημοτικό Σχολείο Νέας Πέλλας: Με το "καλημέρα"... αποχή των μαθητών για τα 19 προσφυγόπουλα

Επεισοδιακές φαίνεται ότι είναι οι πρώτες μέρες στο δημοτικό σχολείο και στο νηπιαγωγείο Νέας Πέλλας για 19 συνολικά προσφυγόπουλα που ξεκίνησαν από σήμερα μαθήματα. Πρόκειται για 12 παιδιά στο δημοτικό και 7 στο νηπιαγωγείο, όλα προερχόμενα από το Αφγανιστάν, τα οποία διαμένουν σε κοντινό με το χωριό ξενοδοχείο.

Υποχρεωτικό το τεστ κοροναϊού αλλά μόνο για τα προσφυγόπουλα, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας

Σε έναν άκρως ρατσιστικό διαχωρισμό προχωρά το υπουργείο Παιδείας, παραμονές της έναρξης της σχολικής χρονιάς, την ώρα μάλιστα που υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις για τη διαχείριση της όλης κατάστασης ενώπιον της έξαρσης της πανδημίας στη χώρα μας.

Ειδικότερα, με εγκύκλιό του το υπουργείο καθιστά υποχρεωτικά τα τεστ κοροναϊού μόνο για τα προσφυγόπουλα που εγγράφονται στα σχολεία, υποχρεώνοντας μάλιστα τις οικογένειες να τα  πραγματοποιήσουν με δικά τους έξοδα.

Την ίδια ώρα, επιμένει να μην παρέχει τη δυνατότητα διεξαγωγής τεστ σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.

Το ελληνόμετρο στο δεύτερο κύμα του κορονοιού

«Άκρως ανησυχητικά είναι τα στοιχεία από τις εισαγωγές που πραγματοποιήθηκαν χθες σε δύο νοσοκομεία αναφοράς (Ευαγγελισμός και Σωτηρία)». Ο λόγος της ακραίας αυτής ανησυχίας των Αρχών (!) στο ρεπορτάζ του Πρώτου Θέματος δεν είναι η αυξημένη εισαγωγή στα νοσοκομεία αλλά το γεγονός ότι «το 50% των εισαγωγών αφορούσε σε αλλοδαπούς (Πακιστανούς και Αφγανούς κλπ) που διαμένουν πολλοί μαζί σε διαμερίσματα ή δωμάτια ξενοδοχείων σε συγκεκριμένες περιοχές της πρωτεύουσας».

Καθυστερημένη και ρατσιστική εγκύκλιος

Συνεχίζονται οι παραπλανητικές εξαγγελίες της κυβέρνησης λίγες μέρες πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Μετά τον μέσο όρο των δεκαεπτά (!) μαθητών, για τον οποίο η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως χρειάστηκε να συμπτύξει ακριτικές περιοχές με μεγάλα αστικά κέντρα για να βγει ο βολικός αριθμός που στηρίζει τη λειτουργία των τάξεων σε πλήρη σύνθεση, αγνοώντας την πραγματικότητα, έρχεται ο ίδιος αριθμός σχολικών καθαριστριών να διαψεύσει ακόμη μία κυβερνητική μεγαλοστομία.

Κι εγώ ξένος μετανάστης σου, Ελλάς…

Και πού μένεις, είπες; Βικτώρια; Πω ρε φίλε. Μαυρίλα ε; Δύσκολα. Παντού μετανάστες, γεμάτη η πλατεία…

Άσε αρχηγέ μου, δύσκολα. Ξέρεις τι είναι να περνάς μέσα από κιλίμια απλωμένα, άστεγους, ζωντανά πτώματα με άδειο βλέμμα, για να πας στον ηλεκτρικό; Να φοβάσαι μη τυχόν τους αγγίξεις και κολλήσεις τη δυστυχία τους; Ναρκοπέδιο σκέτο. Μη σου τύχει…

Η αρχαιολογία αποκαθηλώνει τον ρατσισμό και τον εθνικισμό

Η ένταση των αντισυστημικών, αντιρατσιστικών διαμαρτυριών στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, είχε μεταξύ άλλων στην Ευρώπη δύο ενδιαφέρουσες πτυχές. Από την μια την ρατσιστική στοχοποίηση του κορυφαίου Έλληνα καλαθοσφαιριστή από δημόσιο λειτουργό. Από την άλλη θα ξεχωρίσουμε το ότι αριστερά γερμανικά κόμματα της αντιπολίτευσης και πλήθος επιστημόνων προτείνουν τη διαγραφή της λέξης φυλή (ράτσα) από το γερμανικό σύνταγμα. Σύμφωνα με αυτούς, είναι επιστημονικά αβάσιμη η διαίρεση των ανθρώπων με βάση το χρώμα του δέρματος.

Αν και η πρόταση μπορεί να ακούγεται εκ πρώτης όψεως περίεργη για πολλούς ανθρώπους, εντούτοις σύμφωνα με τους σύγχρονους επιστήμονες αρχαιολόγους και αυτούς των φυσικών επιστημών έχει πραγματική βάση. “Οι άνθρωποι από τη «Μαύρη» Αφρική έχουν γενετικά περισσότερες διαφορές μεταξύ τους σε σχέση με τις διαφορές που έχουν με πολλούς λευκούς Ευρωπαίους”.

Αρνήθηκε να αγωνιστεί μπροστά σε ρατσιστές οπαδούς της ομάδας του

Το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της Ουγγαρίας είναι άγνωστο στους περισσότερους, επομένως ο αγώνας ανάμεσα στην Φέχερβαρ και την Ζαλαεγκερζέγκι είναι λογικό ότι θα περνούσε απαρατήρητος. Ίσως να παρέμενε στην λήθη αν δεν αγωνιζόταν για την Ζαλαεγκερζέγκι ο Κύπριος ποδοσφαιριστής Φάνος Κατελάρης, που έπαιζε ως δανεικός στην ουγγρική ομάδα από τον Ιανουάριο και μέχρι το τέλος της σεζόν, από την Ομόνοια Λευκωσίας.

ΚΕΕΡΦΑ Θεσσαλονίκης: 26/6 Θεσ/νίκη * Black lives matter * Refugee lives matter

BLACK LIVES MATTER - REFUGEE LIVES MATTER

ΔΙΗΜΕΡΟ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

«Πρόεδρος του Νόμου, της Τάξης» και του Αμοραλισμού

Αρκεί να θυμηθεί κανείς ένα μονάχα από τα πάμπολλα στιγμιότυπα αβυσσαλέας πνευματικής ελαφρότητας στα οποία πρωταγωνίστησε ο Ντόναλντ Τραμπ, μπροστά στον Λευκό Οίκο, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, για να κατανοήσει πόσο επικίνδυνος είναι: εφιαλτικά εγωπαθής, ένας ειδωλολάτρης του εαυτού του, παρίστανε τον υπερϊατρό, αναγκάζοντας τους πραγματικούς γιατρούς, που υποτίθεται πως είναι σύμβουλοί του, να σκύβουν ντροπιασμένοι το κεφάλι τους. Ωστε να μην τους γράψει η κάμερα συντετριμμένους την ώρα που η προεδρική Αυθεντία συνιστούσε στους θεατές-ακροατές της (δυνάμει σε όλη την οικουμένη) να καταπίνουν απολυμαντικά για να καταπολεμήσουν τον κορωνοϊό, που σάρωνε ήδη τις Ηνωμένες Πολιτείες, ή να τον καίνε με συσκευές τεχνητού μαυρίσματος.

Μικρό πλιάτσικο, μεγάλο πλιάτσικο

Ενδεχομένως παραβιάζω ανοιχτές πόρτες. Εγραψε το περασμένο Σάββατο ο Αρης Χατζηστεφάνου ένα εύστοχο κείμενο για το «Δικαίωμα στο πλιάτσικο», ξεκινώντας από την αγγλοσαξονική λέξη loot που χρησιμοποιείται για τη λεηλασία, την αρπαγή, κι εκεί επισήμανε την απροσδόκητη σύνδεση του looting (=πλιάτσικο) με τις οικονομικές και κοινωνικές ρίζες του ρατσισμού: εφόσον ιδιοκτησία στη δουλοκτητική Αμερική σήμαινε λίγο πολύ μέχρι και τον 19ο αιώνα την κατοχή γης και μαύρων δούλων, looting (=πλιάτσικο) αποκαλούνταν και η διά της βίας απελευθέρωση ενός σκλάβου από πλήθος εξεγερμένων μαύρων (ενδεχομένως με τη δειλή υποστήριξη και λίγων λευκών). Και σ’ αυτήν την αυτονόητη στις μέρες μας απελευθερωτική πράξη θεμελιώνεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ένα «δικαίωμα στο πλιάτσικο», κατά τον τίτλο του κειμένου του Α.Χ. («Εφ.Συν.» 30/5/2020).

Ο ξένος, ο στασιαστής, ο πρόσφυγας

Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα, θα είχε λύση 

Δημήτρης Χριστόπουλος, Πόλις 2020, σ. 224

Υπάρχουν πολλοί ειλικρινείς αγωνιστές που έχοντας ζήσει αλλά και ενεργά πολεμήσει τον φασιστικό εφιάλτη, κατατρύχονται απ’ αυτόν, σε σημείο που συχνά υποχωρούν αυτόματα, βλέποντας το φάσμα να ξεπηδά στο τέλος της διαδρομής. Αντίθετα, είναι επίσης σωστό, αν λιγάκι έχουμε διδαχθεί από την ιστορία, ότι το ζήτημα του φασισμού είναι επίκαιρο, ότι πρέπει να το δούμε σοβαρά και να το χειριστούμε σωστά

Νίκος Πουλαντζάς, Φασισμός και δικτατορία 2006 [1970], σ. 401

Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, οι φοιτητές της Φιλοσοφικής παίρναμε στο δεύτερο έτος ένα μονόχρωμο γαλάζιο βιβλίο με τίτλο Παθολογία Πολιτευμάτων. Ο συγγραφέας του, ο Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης, το είχε γράψει όλο στην καθαρεύουσα, και με εκτενή παραθέματα αρχαίων κειμένων, επαναλαμβάνοντας κάθε τόσο, προς εμπέδωση, ότι τα πολιτεύματα κακοπαθαίνουν εξαιτίας των ίδιων πάντα πολιτικών κακών: του στασιαστή και του ξένου.

I can’t breathe

Ούτε εγώ μπορούσα να αναπνεύσω μετά τη θέαση του video της δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ. Η διαφορά είναι ότι εμείς, μετά από λίγο πήραμε μια βαθιά ανάσα και… η ζωή συνεχίζεται. Όχι για εκείνον όμως.

Ήταν ο πρώτος μαύρος άνδρας που δολοφονήθηκε από λευκό αστυνομικό στις ΗΠΑ; Όχι. Ένα πρόχειρο ξεσκόνισμα της μνήμης ξεπετά κι άλλα ονόματα. Του 22χρονου Όσκαρ Γκραντ που δολοφονήθηκε την πρωτοχρονιά του 2009, του οποίου η ιστορία περιγράφεται στην πολύ καλή ταινία «Μια Στάση Πριν το Τέλος». Του Eric Garner που έπεσε νεκρός από σφαίρα αστυνομικού γιατί ήταν μαύρος το 2014.