Σκέφτηκα, λοιπόν, να ξεκινήσω σήμερα μια προσέγγιση στο θέμα των
υπεράριθμων, άχρηστων και τεμπέληδων δημοσίων υπαλλήλων, του
υπερτροφικού κράτους κλπ, με τον τρόπο στον οποίο αρέσκεται αυτό το
ιστολόγιο: με ψυχραιμία, υγιή σκέψη και πραγματικά στοιχεία.
Κατ' αρχάς, ας δούμε πόσοι είναι -επί τέλους!- οι δημόσιοι υπάλληλοι
στον τόπο μας. Η πρώτη απογραφή που επιχείρησε ποτέ κυβέρνηση, έγινε το
2010 (επί ημερών Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο υπουργείο οικονομικών) και
κατέδειξε περίπου 770.000 υπαλλήλους στον στενό δημόσιο τομέα, τα ΝΠΔΔ
και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης α' και β' βαθμού ("Απογραφή: στους 768.000 οι δημόσιοι υπάλληλοι", Τα Νέα, 30/7/2010).
Ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει: 625.738 μόνιμους, 53.833 συμβασιούχους
αορίστου χρόνου και 59.156 συμβασιούχους ορισμένου χρόνου (εποχικούς). Σημειωτέον ότι οι τελευταίοι απογράφηκαν έστω κι αν η σύμβασή τους έληγε
μετά από λίγες μέρες.
Παρατήρηση: Στο πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων, κατά πάγια υπόδειξη
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΔΕΝ προσμετρώνται οι στρατιωτικοί. Επίσης, δεν
προσμετρώνται υπάλληλοι ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ και δημοτικών επιχειρήσεων, οι οποίοι
δεν θεωρούνται ως δημόσιοι. Αν υπολογίζαμε κι αυτούς, ίσως το
συνολικό πλήθος των υπαλλήλων να άγγιζε το ένα εκατομμύριο. Επειδή,
όμως, έτσι γίνεται σε όλες τις χώρες, ας μείνουμε στον αριθμό που έβγαλε
η απογραφή ώστε να μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις και όχι υποθέσεις.
