Η προδοσία του Ιούδα: Πόσο αξίζουν τα 30 αργύρια σε σημερινά χρήματα

Ο Ιούδας έλαβε 30 αργύρια ως αντίτιμο για την προδοσία του Ιησού. Τι είδους νομίσματα ήταν τα αργύρια και σε πόσα ευρώ αντιστοιχούν.

Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης αποτελεί κύρια μορφή της Καινής Διαθήκης και παγκόσμιο σύμβολο της προδοσίας. Ο μαθητής του Ιησού, τον πρόδωσε με ένα φιλί στο μάγουλο, καταδεικνύοντας έτσι στον Καϊάφα τον δάσκαλό του, σύμφωνα με την περιγραφή στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη.

Προδομένος την 5η Ιουλίου

Πάει κάμποσος καιρός που δεν έχω τι να πω. Δηλαδή δεν είναι ότι δεν μιλάω, απλά οι λέξεις που χρησιμοποιώ στερούνται ουσίας τις περισσότερες φορές. Είναι εκφράσεις κενές, κούφιες, όπως ο αέρας ο κοπανιστός, είναι όπως τα φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος πέρα, σαν τα χιόνια που έρχονται κι ύστερα από λίγο λιώνουν και χάνονται και δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους παρά μόνο κρύες εντυπώσεις. Γι’ αυτό προτιμώ πλέον τη σιωπή, παρά να εκτίθεμαι απέναντι στους άλλους με λόγια μεγάλα και τρανά, κόβω μαχαίρι την κουβέντα ειδικά όταν αυτή πάει σε υποσχέσεις κι όνειρα και βήματα που τάχα θα σχίσουν τον ορίζοντα και θα αλλάξουν την πορεία όλου του κόσμου. Κι οι γύρω μου το ίδιο κάνουν. Ακόμα και στα πιο πολυσύχναστα μέρη, στις πλατείες, στα πεζοδρόμια κοιταζόμαστε με τις ώρες μεταξύ μας κι έτσι βουβοί προσπαθούμε να μιλήσουμε με τα μάτια. Και δεν είναι λίγες οι φορές που το καταφέρνουμε, είναι μια μορφή βαθύτερης επικοινωνίας, συχνά πυκνά δακρύζουμε και κάνουμε ότι τάχα μου δεν κλαίμε, άλλοτε πάλι μένουμε έτσι, αποσβολωμένοι, δίχως να ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρα, όπως κάνουν εκείνοι οι νεκροί που δεν βρέθηκε ακόμα ένας ζωντανός που θα έρθει και θα τους τα κλείσει. Κι όσο προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτή τη νεκρική σιγή μας, ακόμα αναρωτιόμαστε για το πόσο αλλάξαμε όλοι μας σε λίγους μόλις μήνες, πριν λίγα μόλις απογεύματα, εδώ, στις ίδιες αυτές πλατείες φωνάζαμε με όση είχαμε φωνή στα σπλάχνα μας μέσα και πιανόμασταν αγκαλιά και χορεύαμε μέχρι τα ξημερώματα και νιώθαμε ότι κάθε λέξη που λέγαμε είχε βαρύτητα, τόσο που πιστέψαμε ότι είμαστε εμείς οι ίδιες οι λέξεις, οι τελείες και τα κόμματα, κάθε λέξη είμαστε, είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας.

Προδομένος την 5η Ιουλίου

Πάει κάμποσος καιρός που δεν έχω τι να πω. Δηλαδή δεν είναι ότι δεν μιλάω, απλά οι λέξεις που χρησιμοποιώ στερούνται ουσίας τις περισσότερες φορές. Είναι εκφράσεις κενές, κούφιες, όπως ο αέρας ο κοπανιστός, είναι όπως τα φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος πέρα, σαν τα χιόνια που έρχονται κι ύστερα από λίγο λιώνουν και χάνονται και δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους παρά μόνο κρύες εντυπώσεις. Γι’ αυτό προτιμώ πλέον τη σιωπή, παρά να εκτίθεμαι απέναντι στους άλλους με λόγια μεγάλα και τρανά, κόβω μαχαίρι την κουβέντα ειδικά όταν αυτή πάει σε υποσχέσεις κι όνειρα και βήματα που τάχα θα σχίσουν τον ορίζοντα και θα αλλάξουν την πορεία όλου του κόσμου. Κι οι γύρω μου το ίδιο κάνουν. Ακόμα και στα πιο πολυσύχναστα μέρη, στις πλατείες, στα πεζοδρόμια κοιταζόμαστε με τις ώρες μεταξύ μας κι έτσι βουβοί προσπαθούμε να μιλήσουμε με τα μάτια. Και δεν είναι λίγες οι φορές που το καταφέρνουμε, είναι μια μορφή βαθύτερης επικοινωνίας, συχνά πυκνά δακρύζουμε και κάνουμε ότι τάχα μου δεν κλαίμε, άλλοτε πάλι μένουμε έτσι, αποσβολωμένοι, δίχως να ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρα, όπως κάνουν εκείνοι οι νεκροί που δεν βρέθηκε ακόμα ένας ζωντανός που θα έρθει και θα τους τα κλείσει. Κι όσο προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτή τη νεκρική σιγή μας, ακόμα αναρωτιόμαστε για το πόσο αλλάξαμε όλοι μας σε λίγους μόλις μήνες, πριν λίγα μόλις απογεύματα, εδώ, στις ίδιες αυτές πλατείες φωνάζαμε με όση είχαμε φωνή στα σπλάχνα μας μέσα και πιανόμασταν αγκαλιά και χορεύαμε μέχρι τα ξημερώματα και νιώθαμε ότι κάθε λέξη που λέγαμε είχε βαρύτητα, τόσο που πιστέψαμε ότι είμαστε εμείς οι ίδιες οι λέξεις, οι τελείες και τα κόμματα, κάθε λέξη είμαστε, είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας.

Η προδοσία της καινοτομίας

Όταν οι πιο συντηρητικές ελίτ, ορκίζονται από... απόσταση ασφαλείας στο διαφορετικό και το καινούργιο.

Για τις φυλακές της παιδικής μας ηλικίας...

Ένα σπίτι που έχει χτιστεί πάνω στην προδοσία του εαυτού μας αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει και θα καταστρέψει χωρίς έλεος την ανθρώπινη ζωή- αν όχι την ζωή του χτίστη, τότε των παιδιών του, τα οποία θα διαισθανθούν το ψέμα, χωρίς να μπορούν να το συνειδητοποιήσουν και θα καταλήξουν να πληρώνουν ολόκληρο το τίμημα για την κρυφή αυτή διευθέτηση.

Αυτός ο λαός ο μικρός και μέγας, ο αχρείος και ήρωας

Επειδή η νέα Βουλή είναι κατά 90% μνημονιακή και κατά το υπόλοιπο 6% ναζιστική. Επειδή μπήκε στη Βουλή ο Λεβέντης και όχι ο Γλέζος. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε περίπου όσο πήρε τον Γενάρη. Επειδή η ΝΔ πήρε περισσότερο από όσο πήρε το Γενάρη. Επειδή η Αριστερά καταποντίστηκε ή έμεινε στάσιμη μετά από ένα ακόμη μνημόνιο. Επειδή η υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου καμιά φθορά δεν προκάλεσε στους υποστηρικτές του. Επειδή, επειδή, επειδή…

Τότε ο κόσμος είναι μεγάλος μαλάκας.

Ακολουθώντας την προτροπή του Γκράουτσο Μαρξ «αυτές είναι οι αρχές μου και αν δεν σας αρέσουν έχω κι άλλες», μήπως να εκλέξουμε έναν άλλο λαό;

Ποιος ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης;

Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα της Αγίας Γραφής. Είναι αυτός που πρόδωσε τον Ιησού Χριστό και Τον οδήγησε στο θάνατο με τον ατιμωτικό τρόπο της Σταύρωσης.

Λέγεται ότι δεν ήταν μορφωμένος, αλλά είχε ικανότητες που τον έκαναν να ξεχωρίσει. Είχε αναλάβει καθήκοντα οικονόμου, κρατούσε δηλαδή το ταμείο που συντηρούνταν οι δώδεκα Απόστολοι και ο Ιησούς. Η φιλαργυρία του ήταν γνωστή. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει, πως ο Ιούδας είχε από πριν το πάθος της φιλαργυρίας.