Ζούμε σε μια κοινωνία αποξένωσης και αποκλεισμού, στην οποία όλα
πωλούνται και αγοράζονται και όλες οι αξίες εμπορευματοποιούνται.
Χάνουμε την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, που βρίσκεται στην
πολυπλοκότητα και ομορφιά των κοινωνικών σχέσεων.
Όσο το άτομο «κόβει τους δεσμούς του από τη φύση και την καθαρά
ανθρώπινη κοινωνική φύση του», τόσο υποτάσσεται στο «φυσικό νόμο της
αντικειμενοποίησης», όπως τον έθεσε ο Μαρξ, αναφερόμενος στην αιτιακή
σχέση και στο φετιχισμό του εμπορεύματος. Τόσο οι σχέσεις, ανάμεσα σε
ανθρώπους, μετατρέπονται σε σχέσεις ανάμεσα σε πράγματα και
καλλιεργείται η ψευδαίσθηση ότι η ατομική απομόνωση είναι προϊόν της
ελεύθερης επιλογής ατόμων ή της ατομικής βούλησης και λειτουργεί σαν
μέσο προστασίας από την καταπίεση που επιβάλλουν οι αλλοτριωμένες και
αλλοτριωτικές κοινωνικές σχέσεις.
