Η Σοφία Στρέζου γεννήθηκε στη Χαλκηδώνα Θεσσαλονίκης. Εκεί έζησε τα
παιδικά της χρόνια. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Δημοσιογραφία.
Από το 1986 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.Γράφει ποίηση, Δοκίμιο και
Αισθητική Ανάλυση άλλων ποιητών. Παλαιότερα συμμετείχε σε ποιητικές
βραδυές ως απαγγέλτρια. Το 1987 δημοσιεύει την ποιητική συλλογή
*ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ* ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ. Ακολουθούν αρκετά αργότερα το *ΨΥΧΗΣ ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ" το 2010 και οι *ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ* ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΕΜΟΣ. Από τότε γράφει κατά
διαστήματα. Καινούργια της ανέκδοτα ποιήματα θα βρείτε στην ιστοσελίδα της, καθώς δοκίμια και αισθητικές αναλύσεις.
(
sofiastrezou.blogspot.com)
Θα είναι η μοναδική αναδημοσίευση ποιήματος της Σοφίας, αφού άλλωστε υπάρχει το προσωπικό της blog για να βρει και να διαβάσει κανείς τα ποιήματά της. Δεν είμαι «φανατικός» αναγνώστης ποίησης και δεν θα υποκριθώ ότι είμαι, αλλά ειλικρινά διαβάζοντας ένα ποιήμα της, μπήκα στον πειρασμό να διαβάσω και το επόμενο... Αυτή λοιπόν η μία και μοναδική αναδημοσίευση ποιήματός της, είναι για να την «γνωρίσετε» όσοι το επιθυμείτε γιατί αξίζει πραγματικά, αλλά και γιατί ξεχώρισα ένα ποίημα της που το θεώρησα διαχρονικό αλλά και επίκαιρο και κυρίως μας αφορά όλους, γιατί το «βιώνουμε» τώρα πιο έντονα από ποτέ... Καλές εμπνεύσεις και υγεία να έχεις Σοφία!
