Είναι τουλάχιστον δύο χρόνια – και πολύ
περισσότερο μετά τις περυσινές εκλογές – που λόγος πολύς γίνεται περί
της παράξενης (για κάποιους/ες από εμάς τουλάχιστον...) σιωπής των
διανοουμένων για την πολύπλευρη κρίση την οποία διάγει η χώρα μας επί
σχεδόν μία τετραετία. Όντως αξιολογότατοι άνθρωποι του πνεύματος και του
πολιτισμού, ακόμα και των επιστημών, πολλοί/ές από αυτούς/ές επιπλέον
με περγαμηνές από ποικίλους κοινωνικούς και δημόσιους αγώνες, τηρούν
μιαν ανεξήγητη μα και εκκωφαντική σιγή για τα τεκταινόμενα. Αλλά και
όταν αρκετοί/ές εντέλει ομιλούν είναι για να συνηγορήσουν απροσδόκητα
αλλά και απροκάλυπτα υπέρ των μνημονιακών πολιτικών ή για να
συμμετάσχουν σε το λιγότερο αμφιλεγόμενες πρωτοβουλίες όπως η πρόσφατη
των «58 προσωπικοτήτων για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς».
