Και πού μένεις, είπες; Βικτώρια; Πω ρε φίλε. Μαυρίλα ε; Δύσκολα. Παντού μετανάστες, γεμάτη η πλατεία…
Άσε αρχηγέ μου, δύσκολα. Ξέρεις τι είναι να περνάς μέσα από κιλίμια
απλωμένα, άστεγους, ζωντανά πτώματα με άδειο βλέμμα, για να πας στον
ηλεκτρικό; Να φοβάσαι μη τυχόν τους αγγίξεις και κολλήσεις τη δυστυχία
τους; Ναρκοπέδιο σκέτο. Μη σου τύχει…