Μια τέχνη ταπεινή: αυτό είναι η ανάγνωση. Τέχνη καθιστική, παθητική, του πάσχοντος υπό την διαμεσολάβηση άλλου. Τέχνη όμως υψηλότατη, τέχνη της φαντασίας. Διότι ο αναγνώστης δημιουργεί τις μορφές των ηρώων. Ξανθοί ή μελαχρινοί, ωραίοι ή άσχημοι, μένουν στη διακριτική του ευχέρεια. Ξεφεύγουν από την εξουσία του συγγραφέα κι ερήμην του επαναπλάθονται. Όπως και τα τοπία, οι εικόνες, η αφήγηση ολόκληρη. Ένας μικρός σκηνοθέτης είναι ο αναγνώστης κάθε μυθοπλασίας.
