Φοβού τους υπερπατριώτες!

Ο Ιούλιος μήνας θα μείνει στην ιστορία για την άκρως προκλητική μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, απόφαση που θα βλάψει κυρίως την Τουρκία, στον βαθμό που σηματοδοτεί τον ενταφιασμό του κοσμικού χαρακτήρα του τουρκικού κράτους και την απομάκρυνση της γείτονος από την Ευρώπη και τις αξίες του πολιτισμού της.

Πατρίς, Θρησκεία, Ομογένεια

Eνα φάντασμα πλανιέται πάνω από την ελληνική πολιτική ζωή, όπως αυτή διαμορφώνεται μετά την εκλογική νίκη της Ν.Δ. τον περασμένο Ιούλιο: αυτό της ριζικής ανακατασκευής του ελληνικού λαού, του κυρίαρχου δηλαδή σώματος από το οποίο -βάσει του Συντάγματος- πηγάζουν όλες οι εξουσίες σ’ ετούτη τη χώρα.

Αναφερόμαστε, φυσικά, στο περίφημο πλέον ζήτημα της ψήφου των αποδήμων. Το τελευταίο δεν αφορά μόνο μια ενδεχόμενη τεχνική διευκόλυνση των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών που έχουν ξενιτευτεί την τελευταία δεκαετία εντός ή εκτός Ε.Ε., ώστε ν’ ασκήσουν εξ αποστάσεων το εκλογικό τους δικαίωμα −όσο κι αν, ακόμη και μια τέτοια διευκόλυνση, ισοδυναμεί εκ των πραγμάτων με άνιση μεταχείριση ανάμεσα στους μετανάστες και όλους εκείνους που ζουν μεν στο εσωτερικό της επικράτειας αλλά για διάφορους λόγους (εργασιακούς, οικονομικούς κ.λπ.) δεν μπορούν να μετακινηθούν για να ψηφίσουν, όπως έγινε με χιλιάδες εποχικούς εργαζόμενους της τουριστικής βιομηχανίας κατά τις πρόσφατες εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Η… «δεδηλωμένη»

Πόσοι γεύτηκαν το πρόσκαιρο ερωτικό αγκάλιασμά της; Πόσοι εκτόνωσαν τα βίαια ένστικτά τους πάνω της και ξέσπασαν τον απύθμενο θυμό τους ή τη μισαλλοδοξία τους; Έχει χάσει πια το λογαριασμό. Θυμάται μόνο εκείνους τους ευγενείς και μειλίχιους που δεν την έβλαψαν ακόμη κι όταν αξίωσαν να κυριαρχήσουν πάνω της…

Σε στρώμα θαλασσινού νερού απλώνεται το κακοπερασμένο κορμί της. Λικνίζεται απαλά ή χτυπιέται με ορμή στα πελάγη της υποταγής, όποτε ο εκάστοτε πορθητής, ξεχύνεται ασυγκράτητος μέσα της θέλοντας να την κατακτήσει ολοκληρωτικά. Κι άλλοτε… εκπορνευόμενη μέχρις εσχάτων, μισόγυμνη και απωθητικά πρόστυχη, ακροπατεί τρεκλίζοντας πάνω σε κοθόρνους…

Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια

Μπορούμε να μιλήσουμε για φασισμό του 21ου αιώνα; Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος ή απλά είναι μια υπερβολή που μας χρειάζεται για να δικαιολογήσουμε τον επαναστατικό μας ζήλο; Μελετώντας τον χιτλερισμό και τον μουσολινισμό είναι για να διευρύνουμε τις ιστορικές μας γνώσεις ή για να καταλάβουμε τον σημερινό κόσμο;

Ο φασισμός με την ευρεία έννοια του όρου έχει μια ενιαία πολιτική έκφραση ή μπορεί να υπάρξει ένας «πλουραλισμός» του φασισμού με ποικίλες εκφράσεις; ‘Η ακόμα, αυτό το πολιτικό φαινόμενο ευδοκιμεί μόνο σε κάποια κόμματα και στη μηχανή του κράτους ή είναι και διάχυτος στην κοινωνία;

Μπορεί κάποιος να έχει δημοκρατικές ιδέες και η κοινωνική συμπεριφορά και πρακτική του να είναι φασιστική; Τα φασιστικά κράτη της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, που ήταν περισσότερα από τα δημοκρατικά, ήταν προϊόντα χαρισματικών παρανοϊκών ηγετών ή ήταν αυθεντικά τέκνα του δυτικού πολιτισμού;

O ιερέας - πιλότος που ενώνει τους απόδημους με την πατρίδα

Ο πατέρας Νικόλαος Αλεξανδρής, πρόεδρος της Sky Greece, δημιούργησε την πρώτη ελληνική αποκλειστικά διηπειρωτική αεροπορική εταιρεία.

29 Σεπτεμβρίου του 2009 ο κυβερνήτης Βασίλειος Δόριζας προσγειώνει στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος το Airbus A340 που μόλις είχε φτάσει από το Τορόντο στην τελευταία υπερατλαντική πτήση της Ολυμπιακής. 17 Μαϊου του 2014 ο ίδιος πιλότος θα ενώσει το κενό του χρόνου που έχει περάσει προσγειώνοντας στο αεροδρόμιο του Τορόντο αυτή την φορά ένα διαφορετικού τύπου αεροσκάφος μίας άλλης εταιρείας που όμως φιλοδοξεί να πάρει την θέση της Ολυμπιακής στις καρδιές του μακρινού απόδημου ελληνισμού. Πρόκειται για ένα επιβλητικό Boeing 767 της Sky Greece, της νέας αεροπορικής με έδρα την Αθήνα που δημιούργησε μία ομάδα απόδημων Ελλήνων του Καναδά και των ΗΠΑ η οποία είχε αγανακτήσει μετά από την απόφαση του πάλαι ποτέ εθνικού αερομεταφορέα να διακόψει την υπερατλαντική σύνδεση.

Παγκόσμια έκκληση για 10 εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς πατρίδα

Κάθε δέκα λεπτά ένα παιδί γεννιέται χωρίς πατρίδα. Έκκληση του ΟΗΕ και παγκόσμια εκστρατεία για τους απάτριδες. Στη "μάχη" η Αντζελίνα Ζολί και άλλες προσωπικότητες.

Η ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ξεκινά εκστρατεία για τους ανθρώπους χωρίς πατρίδα  στοχεύοντας στην αντιμετώπιση του φαινομένου παγκοσμίως σε ορίζοντα δεκαετίας.
Τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα ως απάτριδες καθώς δεν έχουν ούτε εθνικότητα, ούτε διαβατήριο. Οι απάτριδες στερούνται την πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση, ενώ δεν απολαμβάνουν και τα πολιτικά τους δικαιώματα όπως το δικαίωμα του εκλέγειν.

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) επιθυμεί να δώσει τέλος σε αυτό το φαινόμενο καλώντας τις χώρες να παραχωρήσουν εθνικότητα σε παιδιά χωρίς πατρίδα και ιθαγένεια σε μέλη εθνικών μειονοτήτων.

Πατρίδα μου είναι οι ελεύθερες παραλίες

Όπως δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα ιδιωτικοποιηθεί ο… Αύγουστος, άλλο τόσο δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα ιδιωτικοποιηθούν οι παραλίες! Γεννημένος σε νησί, έχω ταυτίσει την έννοια της πατρίδας, της ανεξαρτησίας και της ισότητας με τις ελεύθερες παραλίες. Και η σκέψη μόνο τού να μην έχω πρόσβαση – στο νησί μου! – σε μια ιδιωτικοποιημένη παραλία, μου είναι εκτός από αφόρητα επώδυνη και εντελώς ακατανόητη. Η πατρίδα μας είναι οι παραλίες μας, οι ακτογραμμές μας, η μυστική οδός που μας συνδέει με τις ρίζες μας και ορίζει τη σχέση μας με τη θάλασσα, τον ελεύθερο ορίζοντα, τα μήκη και τα πλάτη του πολιτισμού μας...

ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ

Την 1η Απριλίου κλείνω εδώ στον Καναδά 47 χρόνια. Εφυγα από την Πατρίδα εναν μήνα μετά οταν απολύθηκα από φαντάρος. Χωριατόπαιδο, άτεχνος, και περιορισμένες γραμματικές γνώσεις. Η ζωή του μετανάστη δεν είναι ρόδινη, Την Πατρίδα δεν την ξέχασα ποτέ, την επισκέπτομαι συχνά και τα τελευταία 15 χρόνια κάθε χρόνο γιά 2-3 μήνες τά καλοκαίρια.

Μέχρι την κρίση δεν είχα λόγο << όπως όλοι μας >> νά ασχολιθώ, όλα ήταν ζωή χαρισάμενη. Αυτό που ειληκρινά χαιρόμουν πιό πολύ ήταν ή νεολέα. Τη ζωή που έκαναν. Θυμάμαι την μιζέρια της δικής μου γενιάς καί έλεγα, μπράβο τους, νά ζούν και να τα χαίρονται. Αλλά όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα όλα ήταν όνειρο.