Νέα χρονιά με «κανονικότητα» από το παρελθόν...

Η χρονιά ορόσημο, η πρώτη «καθαρή» μεταμνημονιακή χρονιά για την Ελλάδα κλείνει με τη Νέα Δημοκρατία στο τιμόνι της χώρας, αφού πρώτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να βάλει τέλος στις περιπέτειες των μνημονίων, αλλά τελικά έχασε τις εκλογές.

Το σήμερα της Πέλλας είναι ισάξιο με το παρελθόν της;

Είναι κάποιες μνήμες που μένουν ανεξίτηλες χαραγμένες στο μυαλό μας. Ποιος δεν θυμάται τις ιστορίες του παππού και της γιαγιάς τα βράδια της νιότης μας. Μαθητής δημοτικού ακόμα θεωρούσα συναρπαστικές τις περιγραφές του παππού για τους Βαλκανικούς πολέμους που έλαβε μέρος.

Ο νησιώτης αμούστακος νεαρός πολεμούσε για γη που είχε μόνο ακουστά. Χιλιάδες σαν αυτόν μαζί του, από όλη την Ελλάδα. «Η Μακεδονία σε αντρειεύει», μου έλεγε. Η μεγαλύτερη μάχη που συμμετείχε ήταν των Γιαννιτσών. Από τύχη η μονάδα του δεν κινήθηκε προς την Έδεσσα, αφού επιλέχτηκε ο κύριος όγκος του στρατού να κινηθεί προς Θεσσαλονίκη.

Ερχόμενο από το μακρινό χτες, ψάχνει στο σήμερα να δει τι αύριο θα έχει…

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που όσον αφορά στο πολιτικό της σύστημα διακρίνεται -μέσα στα πολλά άλλα...- από ένα συγκεκριμένο είδος πρωτοτυπίας.

Διαθέτει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα που 24 χρόνια μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ παραμένει πιστό στις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού, αποτελώντας έτσι μια ιδιότυπη σταθερά.

Τους καιρούς που σε όλη την Ευρώπη παρατηρήθηκε στροφή προς τις σύγχρονες ευρωκομμουνιστικές αρχές, το Κ.Κ.Ε. εξακολουθεί συνειδητά να εμμένει στην ορθοδοξία ενός παραδοσιακού, άρα και συνεπούς στις θεωρητικές διακηρύξεις του, κόμματος της κομμουνιστικής παράδοσης -που επιχειρεί στο σήμερα να επαναδιατυπώσει ορισμούς του χτες για να μεταβάλλει -ως στρατηγικό στόχο- το αύριο...

Ασκώντας εδώ και πολλά χρόνια δριμεία κριτική σε κομμουνιστικά κόμματα όπως το πάλαι ποτέ της Ιταλίας, αλλά και σε εκείνο της Γαλλίας, που στο μακρινό πια παρελθόν είχαν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των εποχιακών πολιτικών συγκυριών των γεωγραφικών πεδίων στα οποία ανέπτυξαν την ιδιόμορφη -αναθεωρητικής υφής- δραστηριοποίηση τους...

Καλύτεροι απ’ τις κότες

Υποστηρίζεται ότι η παρακμή είναι ένα μίγμα υπεροψίας και φόβου. Πιστεύω να είναι κατανοητό το γιατί∙ η υπεροψία έχει τις ρίζες της σε μια χαμένη μεγαλοπρέπεια. Κι ο φόβος την ανικανότητα διατήρησης ή αναπαραγωγής αυτής της μεγαλοπρέπειας, έστω και με διαφορετική μορφή.

Η παρακμή είναι πάντα το τίμημα που πληρώνουν στο παρελθόν ένας άνθρωπος, μια χώρα ή ο κόσμος ολόκληρος. Ομως, ένα πραγματικά μεγάλο παρελθόν δεν θα πρέπει να παράγει νοσταλγία αλλά σεβασμό και αγάπη: δύο συναισθήματα που εύκολα μπορούν να συμβιώσουν με το παρόν και το μέλλον.

Γιατί οι γονείς πληγώνουν τόσο βαθειά;

Η μητρική αγάπη θεωρείται αυτονόητο συναίσθημα αλλά αντικειμενικά δεν είναι. Τα παιδιά δεν είναι τα ιδανικά παιδιά της φαντασίας μας . Όπως επίσης και οι μητέρες δεν μοιάζουν μ αυτές που περιγράφουν τα ποιήματα.

Ο μύθος της μητρότητας – όπως κάθε μύθος – είναι απλουστευμένος και απλοποιημένος. Όλοι μας έχουμε βιώσει την κατάρριψη αυτού του μύθου στην παιδική μας ηλικία, αλλά μεγαλώνοντας όλοι θέλουμε ν’ αποδείξουμε ότι εμείς θα τον επαληθεύσουμε ως γονείς.

Μοιάζει να υπάρχει μια συλλογική πεποίθηση ότι όταν μια γυναίκα γίνεται μητέρα – μεταμορφώνεται σε καθαγιασμένο πλάσμα. Όσοι έχουν μπει στη διαδικασία να δουλέψουν θεραπευτικά με τον εαυτό τους, γνωρίζουν ότι το είδος και η ποιότητα της αγάπης που έχουμε εισπράξει ως παιδιά, αυτό είναι που μπορούμε να προσφέρουμε ως γονείς .

Γενς Μπαστιάν: Η Τρόικα είναι παρελθόν

ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ TASK FORCE

Την πεποίθησή του πως «η τρόικα είναι παρελθόν υπό τη σημερινή της σύνθεση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», εξέφρασε σε σημερινή συνέντευξή του στη δημόσια Αυστριακή Ραδιοφωνία, ο γνωστός οικονομολόγος, Γενς Μπάστιαν, ο οποίος έχει ταχθεί επανειλημμένα υπέρ της διαγραφής ελληνικού χρέους και ο οποίος είχε διατελέσει μέλος της Ομάδας Δράσης της ΕΕ στην Ελλάδα το διάστημα 2011-2013.