Η
διαμάχη πολιτών – τραπεζών για παράνομες υπερχρεώσεις και
καταχρηστικούς όρους ξεκινάει στις αρχές του αιώνα, όταν πρώτα το
Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, έπειτα το Εφετείο Αθηνών και τελεσίδικα ο
Άρειος Πάγος με την υπ’ αριθ. 1219/2001 απόφαση του,
δικαίωσαν την συλλογική αγωγή που είχε καταθέσει η Ένωση Καταναλωτών – Η
Ποιότητα της Ζωής (ΕΚ.ΠΟΙ.ΖΩ) κατά μίας σειράς γενικών όρων και
υπερβολικών επιβαρύνσεων που επέβαλλε η Citibank. Υπέρ της Citibank είχε
παρέμβει και η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών. Οι δικαστικές συγκρούσεις
συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια: Το 2003 το Εφετείο Αθηνών και το 2005 ο Άρειος Πάγος
αποφάνθηκαν υπέρ των δανειοληπτών που είχαν προσφύγει συλλογικά κατά
της Εμπορικής Τράπεζας διαπιστώνοντας 15 παράνομους όρους που οδηγούν
σε αυθαίρετες χρεώσεις, αδιαφάνεια και υπονόμευση των δικαιωμάτων τους.
Η απόφαση του Εφετείου μάλιστα αναφέρει ότι ισχύει «έναντι πάντων και
αν δεν ήταν διάδικοι και, επομένως, όσα αυτή καθορίζει ισχύουν και για
τις άλλες τράπεζες», ήταν άμεσα εκτελεστέα και ορίζει και χρηματική
αποζημίωση του δανειολήπτη για κάθε παραβίαση της.
