Αδελφούλα, έλα να παίξουμε, μην αργείς. Να μείνουμε εδώ, κοντά στο
κύμα, με τα ποδαράκια μας να βρέχονται συνέχεια. Πολύ μου αρέσει όταν
καθόμαστε μαζί και φτιάχνουμε με προσοχή τα όμορφά μας κάστρα. Να, δες,
θα κάνει ο καθένας μας και από μια σημαντική δουλειά. Εγώ θα κουβαλάω
σιγά-σιγά την άμμο στα κουβαδάκια μέσα κι εσύ θα φέρνεις νεράκι για να
κάνουμε λάσπη και να γίνει το παλάτι μας γερό. Σήμερα θα σου δείξω
μερικά νέα κολπάκια που έμαθα και που θα κάνουν το παιχνίδι μας ακόμα
πιο ωραίο. Θα βάλουμε μικρά ανεμιστηράκια πάνω στα φρούρια που θα
χτίσουμε και κορδέλες με χρώματα πολλά και πλαστικές πορτούλες για να
φαίνεται το κάστρο μας όμορφο και να μοιάζει με το καλύτερο που υπάρχει
στη γη. Αν θέλεις, φέρε και τις κούκλες σου να τις βάλουμε να μένουν
μέσα κι αυτές, ναι, μπορούμε να πούμε ότι είναι βασίλισσες που
περιμένουν τους αγαπημένους τους πρίγκιπες, όσο εκείνοι λείπουν σε
μάχες, με τα ωραία άλογά τους. Έφερα και μερικά από τα μικρά μου
στρατιωτάκια για να φαίνονται ότι είναι οι φρουροί που θα σημαδεύουν
όποιον έρθει από μακριά και θέλει να πειράξει τις όμορφές μας κούκλες.
Είδες; Είναι τέλεια, σου λέω. Και θα παίξουμε για πολλή ώρα, μακάρι να
μη νυχτώσει σήμερα καθόλου, να φτιάξουμε κι άλλα, πολλά, μεγαλύτερα
κάστρα μέχρι την άλλη μέρα. Κι αν κουραστείς, θα μείνω ξύπνιος εγώ, να
σε προσέχω και να διώχνω τη θάλασσα πέρα, ναι, κοιμήσου εσύ, θα είναι ο
εδώ ο καλός σου, ο μεγάλος αδελφούλης. Κι ας ξεχαστούμε λιγάκι. Δεν
είναι αμαρτία να ξεχνιέσαι.
