Τα κέρδη 1.000 ολιγαρχών την περίοδο της πανδημίας φτάνουν για να εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός της γης!

Τα κέρδη εννέα μηνών των 1.000 πλουσιότερων ολιγαρχών του πλανήτη είναι αρκετά για να καλύψουν τον εμβολιασμό του σύνολου των περίπου 7,8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη!!!

Τα κέρδη που αποκόμισαν μια χούφτα κεφαλαιοκράτες τους πρώτους εννέα μήνες της πανδημίας είναι ικανά να διασφαλίσουν την υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού  απέναντι στο κορωνοϊό.

Εν μέσω πανδημίας αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι ο παγκόσμιος πλούτος που έχουν συσσωρεύσει οι καπιταλιστές – «κηφήνες» είναι αρκετά για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες όλων των ανθρώπων της γης!

Ένα νέο κραχ θα είναι κερδοφόρο για την ολιγαρχία

Παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις για ένα νέο κραχ των αγορών, καμία κυβέρνηση, τράπεζα ή διεθνής οργανισμός δεν λαμβάνει αποτελεσματικά μέτρα για να το αντιμετωπίσει.  Η δικαιολογία είναι ότι το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει γίνει τόσο πολύπλοκο, ώστε κανείς δεν γνωρίζει πώς θα αποφευχθεί μια νέα κρίση.

Όμως πολλές πρόσφατες εξελίξεις στις αγορές και  οι αντιφατικές συμβουλές και δηλώσεις των ιθυνόντων εξηγούνται μόνο εάν κάποιοι προσπαθούν να επωφεληθούν από μία κατάρρευση των αγορών, και αποβλέπουν σε ένα γιγαντιαίο «σορτάρισμα».

Όταν οι αγορές ανεβαίνουν, συσσωρεύονται κέρδη λόγω της αυξημένης αξίας των μετοχών και άλλων χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Όμως οι επενδυτές μπορούν να ποντάρουν και σε πτώση των αγορών και των αξιών των μετοχών, με το λεγόμενο σορτάρισμα.

Ελλάδα χωρίς ψευδαισθήσεις

Ο πιο δαπανηρός μικρός κυβερνητικός ανασχηματισμός στην ιστορία της Ελλάδας. Με αυτά τα λόγια μπορεί να περιγραφεί το αποτέλεσμα των ελληνικών βουλευτικών εκλογών στις 20 Σεπτεμβρίου.

Πράγματι, με λίγες εξαιρέσεις, οι ίδιοι οι υπουργοί έχουν επιστρέψει στα ίδια γραφεία, ως μέρη μιας διακυβέρνησης που υποστηρίζεται από το ίδιο περίεργο ζευγάρι (ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ), η οποία έλαβε απλά ένα ελαφρώς μικρότερο ποσοστό από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Αλλά η εμφάνιση του αποτελέσματος ως συνέχεια είναι παραπλανητική. Ενώ το ποσοστό των ψηφοφόρων που στηρίζει την κυβέρνηση είναι σχετικά αμετάβλητο, 1,6 εκατομμύρια από τους 6,1 εκατ Έλληνες που ψήφισαν στο δημοψήφισμα της 5η Ιουλίου για την συνέχεια των δανείων «επέκτασης και υποκρισίας» δεν εμφανίστηκαν στις κάλπες. Η απώλεια τόσων ψηφοφόρων σε λίγο περισσότερο από δύο μήνες αντικατοπτρίζει τη δραματική αλλαγή του εκλογικού σώματος που από ενθουσιώδης τώρα είναι σκυθρωποί.

Υπάρχουν στην Ελλάδα ολιγάρχες;

Μιλώντας την περασμένη Τρίτη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι «έχει έρθει η ώρα σε αυτό τον τόπο την κρίση να την πληρώσει η ολιγαρχία και όχι ο κόσμος της εργασίας, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι».

Η φράση αυτή καταχειροκροτήθηκε από τους κυβερνητικούς βουλευτές και αποτέλεσε ένα σαφές στίγμα για τη φορολογική πολιτική που επιθυμεί να ακολουθήσει η κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, καταθέτοντας στην Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους στη Βουλή, μια μέρα νωρίτερα, ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης αναφέρθηκε στη δυσαρέσκεια που εξέφραζαν στελέχη του Ταμείου για το γεγονός ότι παρέμεναν ουσιαστικά αφορολόγητοι οι πραγματικά πλούσιοι στην Ελλάδα.

Πρόκειται για μια διαπίστωση που επαναλαμβάνεται εντός και εκτός της χώρας. Και το παράδοξο είναι ότι διατυπώνεται και από εκείνους που μέχρι σήμερα μας έχουν συνηθίσει να κυνηγούν τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ. Δεν είχαν περάσει ούτε λίγες μέρες από τον σχηματισμό της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και στη Γερμανία άρχισαν να ακούγονται διάφορες καινούργιες παραινέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση, και να προτείνονται νέοι τρόποι για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και σ’ αυτές τις προτάσεις εμφανιζόταν η γερμανική πλευρά να προσαρμόζεται στην αριστερή στροφή του ελληνικού εκλογικού σώματος και να ζητά να πληρώσουν οι πλούσιοι Ελληνες.

Η ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΩΝ

Στην κοινή συνείδηση υπήρχε εδώ και χρόνια μία μεγάλη συντεχνία και μία υπο-συντεχνία της. Ήταν η συντεχνία των δημοσίων υπαλλήλων και η υπο-συντεχνία των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Ελπίζω σε αυτό να συμφωνούμε όλοι. Έρχονται, λοιπόν, οι τρεις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και ως άλλοι Ζορό του αδικημένου ιδιωτικού τομέα, θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις συντεχνίες του Δημοσίου προς όφελος, όπως λένε, της αγοράς.

Ξεκίνησε, λοιπόν, η κυβέρνηση των πασοκοΛοβέρδων το ξεκλήρισμα των συντεχνιών του Δημοσίου και το ολοκληρώνει πάλι μία κυβέρνηση των δεξιοΛοβέρδων, με το ίδιο ζηλευτό πάθος. Κι εδώ αρχίζουν τα περίεργα. Ξαφνικά, μαθαίνουμε ότι συντεχνίες δεν υπάρχουν μόνο στο Δημόσιο αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερες στον ιδιωτικό τομέα.