Σύμφωνα με το «μύθο», τα χριστούγεννα γιορτάζουμε τα γενέθλια ενός
ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε με αποκλειστικό στόχο να πεθάνει, ώστε
εμείς, σύμφωνα πάντα με το «μύθο», να ζούμε (και να πεθαίνουμε) καλύτερα
και ίσως καλύτεροι. Δηλαδή γιορτάζουμε την έναρξη του χρονικού ενός
προαναγγελθέντος θανάτου, ο οποίος όμως θάνατος είναι προς όφελος μας
και προφανώς για αυτό το λόγο αξίζει να γιορτάζουμε. Αν αυτό δεν είναι ο
ορισμός της ψυχικής ανωμαλίας, προσωπικά δεν γνωρίζω τι άλλο θα
μπορούσε να είναι.
