Τώρα που έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ανέβηκε στα ψηλά κλαριά η
μαϊμού και φάνηκε ο κώλος της, μπορούμε νομίζω να συνοψίσουμε για να
κατανοήσουμε πού βρισκόμαστε και πώς θα κινηθούμε.
Η
επενδυτική αριστερά φαινόταν από το 2012 ότι έχει παραδοθεί στη
συστημική της μοίρα. Από τότε που πήγε ο Τσίπρας στην πρώτη του επίσημη
εμφάνιση ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μίλησε στο
ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο, για τι άλλο; Για την διαβόητη
«ανάπτυξη». Όσοι συνέχισαν έκτοτε να τον ακολουθούν, το έκαναν είτε από
ματαιοδοξία και δίψα για την κατάκτηση της εξουσίας, είτε από αδυναμία
να αντιληφθούν και να κατανοήσουν το ηλίου φαεινότερον, είτε από φόβο να
μη χρεωθούν μια διάσπαση της επονομαζόμενης τότε ως αριστεράς, και
φυσικά όλοι φέρουν τις ίδιες ευθύνες για την κατοπινή μετάλλαξή της.
