Ο απόλυτος πολιτικός τυχοδιωκτισμός

Εδώ και αρκετό καιρό η παγκόσμια οικονομία έχει περάσει σε μια νέα φάση της κρίσης την οποία βιώνουμε από το 2008-2009. Η αλματώδης αύξηση του πληθωρισμού από μήνα σε μήνα και η ενεργειακή κρίση, σε συνδυασμό με τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο των πιο ισχυρών δυνάμεων του πλανήτη δεν αφήνουν περιθώρια για αισιοδοξία.

Ο πλανήτης στην παγίδα του χρέους

Οι αυξημένες κρατικές δαπάνες για τις υγειονομικές και οικονομικές επιπτώσεις της κρίσης Covid-19,που διαμόρφωσε μια νέα πραγματικότητα από τις αρχές του 2020, φέρνουν τον πλανήτη αντιμέτωπο με μια νέα, δυνάμει κρισιακή, συνθήκη, μια «πανδημία» χρέους, με προεκτάσεις στους παγκόσμιους και περιφερειακούς (γεω)πολιτικούς ανταγωνισμούς.

Δεν έμαθαν τίποτε;

Θα περίμενε κανείς ότι η ηγεσία της Ε.Ε. και οι τεχνοκράτες των βασικών θεσμικών οργάνων της έχουν πάρει τα μαθήματά τους από την ολέθρια δεκαετή διαχείριση της κρίσης χρέους και από την κρίση της πανδημίας. Αν και πρόκειται για κρίσεις με εντελώς διαφορετική βάση και αιτιολόγηση, κατά κάποιον τρόπο η δεύτερη δίνει απαντήσεις για τα λάθη -ή τα πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα- της πρώτης.

Πρωτοφανείς διαδηλώσεις στην Κούβα για την οικονομική κρίση. Αντιδιαδηλώσεις φιλοκυβερνητικών

Τις μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των τελευταίων τριών δεκαετιών έζησε το τελευταίο 24ωρο η Κούβα, καθώς χιλιάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τις ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα, την ακρίβεια στις τιμές των αγαθών αλλά και για να καταγγείλουν καταπάτηση δικαιωμάτων τους.

Μερίδα των πολιτών είναι δυσαρεστημένη απ' την κατάρρευση της οικονομίας, καθώς η χώρα βιώνει τη χειρότερη οικονομική της κρίση τα τελευταία 30 χρόνια. Επίσης, καταγγέλλει περιορισμό ελευθεριών, αλλά και τη διαχείριση της πανδημίας και ζητά ταχύτερο πρόγραμμα εμβολιασμών, καθώς η Κούβα κατέγραψε ρεκόρ με 7.000 νέα κρούσματα και 47 θανάτους την Κυριακή.

Οι φτωχοί ακόμη φτωχότεροι μετά την πανδημία - Τι δείχνει νέα έρευνα

Ένας στους δύο ανθρώπους παγκοσμίως είδε τα εισοδήματά του να μειώνονται λόγω της πανδημίας του νέου κορονοϊού, ενώ οι άνθρωποι σε χώρες χαμηλού εισοδήματος επλήγησαν ιδιαίτερα από απώλειες θέσεων εργασίας ή περικοπές των ωρών εργασίας τους, δείχνει έρευνα τα αποτελέσματα της οποίας δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Έρευνα του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων Gallup που έχει έδρα στις ΗΠΑ, η οποία διενεργήθηκε σε δείγμα 300.000 ανθρώπων σε 117 χώρες, έδειξε ότι οι μισοί από αυτούς που έχουν δουλειά κέρδισαν λιγότερα χρήματα λόγω των διακοπών της εργασίας τους που προκάλεσε η πανδημία της COVID-19, δηλαδή 1,6 δισεκατομμύριο ενήλικες παγκοσμίως, σύμφωνα με την έρευνα.

Ο κορωνοϊός σκοτώνει, ο καπιταλισμός δολοφονεί!

Η πανδημία του κορωνοϊού που πλήττει τον πλανήτη είναι η μία όψη του νομίσματος, η οποία περιγράφεται καθημερινά από ενημερωτικά δελτία που εκδίδουν οι οργανισμοί υγείας σε όλο τον κόσμο. Οι αριθμοί έχουν την τάση να λένε την αλήθεια με έναν ψυχρό και ξεκάθαρο τρόπο. Ο ιός έχει ως τώρα προσβάλλει περίπου 8,5 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και έχει κοστίζει τη ζωή σε περίπου 450.000 συνανθρώπους μας.

Κατώτατος μισθός: Μοναδική χώρα στην ΕΕ η Ελλάδα με χαμηλότερο μισθό από το 2010

Δείτε ποιες είναι οι αυξήσεις που καταγράφουν στις ελάχιστες νόμιμες αποδοχές τους την 10ετία 2010 - 2020 όλες οι χώρες της Ε.Ε. πλην Ελλάδας

Εξαίρεση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο συνιστά σταθερά τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα, καθώς είναι η μόνη χώρα από την Ε.Ε. των 27 στην οποία ο κατώτατος μισθός παραμένει χαμηλότερος από τα επίπεδα του 2010. Παρά την αύξηση του 2019, τα σημάδια της κρίσης (μείωση των ελάχιστων απολαβών κατά 22% το 2012) εξακολουθούν να είναι ορατά στο μέτωπο των μισθών.

Οικονομία ώρα μηδέν

Mπορεί να ανήκουμε στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν είναι απαισιόδοξοι. Ακριβώς το αντίθετο μάλιστα. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες και να θέλει κάποιος να ελπίζει σε μία καλύτερη μέρα, οι προβλέψεις διεθνώς για την πορεία των οικονομιών είναι μαύρες. Γιατί δε φτάνει που οι καθημερινές μας ανάγκες, πρέπει να «μπούνε» μέσα στον περίφημο μισθό των 500 ευρώ σαν να βάζουμε την οδοντόκρεμα ξανά μέσα στο σωληνάριο. Η επιχειρηματική κοινότητα δεν μας αφήνει να «ξαποστάσουμε» καθώς το 85% των ελληνικών επιχειρήσεων αναμένει ότι τα χειρότερα για τον κύκλο των εργασιών τους αλλά και για την απασχόληση έρχονται μέσα στο επόμενο 12μηνο. Η οικονομική κρίση είναι ένα είδος γρίπης των χοίρων που χτυπά τις επιχειρήσεις και τον κόσμο της παραγωγής. Κι αυτή μεταδίδεται από επιχείρηση σε επιχείρηση μέσα στον κύκλο της παραγωγής. Όλα είναι μία αλυσίδα και όταν αυτή σπάσει σε ένα σημείο, τότε η ανατροφοδότηση του συστήματος διακόπτεται.

98 δισ. ευρώ λείπουν από τις καταθέσεις!

Κατά 26 δισ. ευρώ μειώθηκαν οι καταθέσεις των ξένων υπηκόων την περίοδο της κρίσης

Το ποσό των σχεδόν 100 δισ. ευρώ, λείπει από τις τραπεζικές καταθέσεις ιδιωτών και επιχειρήσεων, καθώς η αιμορραγία που καταγράφηκε στη διάρκεια των μνημονίων δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από την αναιμική αύξηση των καταθέσεων που παρατηρείται την τελευταία τριετία.

Επίσης, τα ίδια στοιχεία αποκαλύπτουν ότι η φυγή των καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες των αλλοδαπών κατοίκων, ήταν πολύ ταχύτερη από το 2010 μέχρι και το 2017.

Η διαγραφή της μνήμης με συνταγή από τη Γερμανία

Εχετε αναρωτηθεί πόσος χρόνος χρειάζεται για να ξεχαστεί ή να αποσιωπηθεί ένα κομμάτι της Ιστορίας; Να σας πω: πάνω-κάτω εννέα χρόνια. Τόσα χρόνια απαιτήθηκαν για να ξεχαστεί η συμβολή της Γερμανίας στη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική κρίση που γνώρισε ο ευρωπαϊκός Νότος και φυσικά η Ελλάδα. Τόσα χρόνια χρειάστηκαν για να ξεφορτωθεί η φράου Μέρκελ την καθόλου κολακευτική εικόνα του δυνάστη και να ενδυθεί τον μανδύα της συντηρητικής μεν αλλά στιβαρής και ενίοτε ευαίσθητης ηγερίας της Γηραιάς Ηπείρου.

Φάγονται πένητες και εμπλησθήσονται

Το 2019 σηματοδοτεί την τρίτη δεκαετία ενός κόσμου απαλλαγμένου, υποτίθεται, από το ενδεχόμενο της σύγκρουσης των πάλαι υπερδυνάμεων. Πριν από τριάντα χρόνια η πτώση του Τείχους του Βερολίνου και τα δημοκρατικά ανοίγματα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη προκάλεσαν τη συναίνεση των λαών σ’ ένα μεταβατικό μοντέλο διακυβέρνησης δυτικού τύπου.

Η Ε.Ε., τη δεκαετία του 1990, έδωσε χρόνο και χρήμα στη Γερμανία να ανασυνταχθεί. Πριν από το ορόσημο της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις ΗΠΑ, τον πατριωτικό καπιταλισμό, τη φούσκα και τη Μεγάλη Υφεση του 2008, η δεκαετία του 2000 ήταν μια σχετικά ήσυχη εποχή (πλην της πρώην Γιουγκοσλαβίας στα Βαλκάνια) στη διάρκεια της οποίας η Γερμανία ενίσχυσε την ανταγωνιστικότητά της με το φτηνό χρήμα που διοχέτευε αφειδώς στην Ευρώπη, ιδίως στον πελάτη ευρωπαϊκό Νότο -σε αντίθεση με ό,τι κάνει σήμερα.

Δική τους η κρίση, δικά μας τα κόκκινα δάνεια…

Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια από την περίφημη πτώση της Lehman Brothers, δέκα χρόνια οικονομικής ύφεσης, παγκόσμιας και ελληνικής. Δέκα χρόνια κολυμπάμε μισοπνιγμένοι κόντρα στα μανιασμένα κύματα ανέχειας. Πιαστήκαμε από τα μαλλιά μας και φτάσαμε εξουθενωμένοι σε μια βραχώδη ακτή ίσα να πάρουμε μια ανάσα. Και πριν καλά-καλά εκπνεύσουμε βρεθήκαμε ενώπιων μιας νέας θύελλας.

Είμαστε λοιπόν επίσημα στο Φλεβάρη του 2019 και στα πρόθυρα μιας νέας οικονομικής ύφεσης, μιας νέας κρίσης. Αυτά προβλέπουν μεταξύ άλλων το ΔΝΤ, ο οίκος Fitch, το Economist, ο καθηγητής Rogoff του Harvard και πολλοί άλλοι. Ευάλωτο τραπεζικό σύστημα, πετρελαϊκή κρίση, έλλειψη ρευστότητας, απρόθυμοι επενδυτές, πολιτικές ταραχές και άτακτο Brexit με ανυπολόγιστα ωστικά κύματα και φαινόμενα ντόμινο.

Το τέλος των οικονομικών

Το 1998, καθώς η ασιατική χρηματοπιστωτική κρίση έβλαπτε τις περισσότερες από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο και ήταν κάτι σαν γενική δοκιμή της πολύ μεγαλύτερης κρίσης που μια δεκαετία μετά έπληξε όλον τον ανεπτυγμένο κόσμο, ο «New Yorker» έσπευσε σε ένα άρθρο που περιέγραφε τις διεθνείς προσπάθειες διάσωσης να σκιαγραφήσει έναν «έξοχο» διπλωμάτη, έναν άνθρωπο με μεγάλες ιδέες που ως οικονομολόγος αργότερα προστέθηκε στη λίστα των «αρίστων».

Ο προφανής υποτίθεται τότε σοβαρός λόγος για το καλωσόρισμα του Λόρενς Σάμερς, τότε υφυπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, ήταν η διαδεδομένη αντίληψη ότι διέθετε μια ειδική γνώση που θα έσωζε την Ασία από την κατάρρευση.

Τα τρελά οικονομικά της Βενεζουέλας

Το χάσμα μεταξύ της κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο και της αντιπολίτευσης και οι διεθνείς κυρώσεις επιδεινώνουν καθημερινά τον πληθωρισμό της Βενεζουέλας και κάνουν την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον να πεθαίνει κάθε μέρα.

Ως πρόεδρος της Βενεζουέλας από το 1999 έως το 2013, ο Ούγκο Τσάβες είχε αναμφισβήτητες επιτυχίες, ιδίως όσον αφορά τη μείωση της φτώχειας. Πέτυχε επίσης απροσδόκητα αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής ανάπτυξης: το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά πέντε φορές μεταξύ του 1999 και του 2014. Αυτό μπορεί να εξηγήσει τις επαναλαμβανόμενες εκλογικές επιτυχίες του. Η μακρά διακυβέρνηση των Τσαβίστας επέτρεψε στη Βενεζουέλα να ανοικοδομήσει τα θεσμικά της όργανα, μέσω μιας ανοικτής και συμμετοχικής διαδικασίας με συχνές εκλογές. Ήταν μάλιστα τόσο πολλές οι εκλογικές αναμετρήσεις, που ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Έχουν πάντοτε εκλογές στη Βενεζουέλα και όταν δεν έχουν, ο Τσάβες ανακαλύπτει έναν λόγο για να κάνει».

NYT: Η πορνεία στην Ελλάδα της κρίσης

Ένας από τους τομείς που «χτυπήθηκε» από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα ήταν και αυτός της πορνείας.

Σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times, τα τελευταία χρόνια η πελατεία στα πορνεία στην Ελλάδα έχει αλλάξει, το ίδιο και οι γυναίκες που εργάζονται στον τομέα αυτό.

Με ένα εκτενές ρεπορτάζ στους οίκους ανοχής νόμιμους ή μη στο κέντρο της Αθήνας, η δημοσιογράφος μιλάει με γυναίκες που εργάζονται στον τομέα αυτό και περιγράφουν τα όσα βιώνουν καθημερινά.

Handelsblatt: Ένας ολέθρια λανθασμένος υπολογισμός - Η ΕΚΤ θα έπρεπε να είχε ακούσει περισσότερο τους νότιους Ευρωπαίους

«Οι πληγείσες από τη χρηματοπιστωτική κρίση χώρες της ΕΕ έπρεπε να μειώσουν δραστικά τις δαπάνες για να λάβουν βοήθεια από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ - προφανώς ήταν ένας ολέθρια λανθασμένος υπολογισμός», γράφει η Handelsblatt σε σχετικό της άρθρο και το οποίο ακολουθεί:

«Επιδείνωσαν και επιμήκυναν την κρίση που ξεκίνησε το 2008 στην Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ); Απαίτησαν ως τρόικα από τις κυβερνήσεις, οι οποίες χρειάζονταν τα προγράμματα βοήθειας, υπερβολικές περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων; Πίεσε γενικά πάρα πολύ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να γίνουν;

Brain drain: Μύθοι και αλήθειες

Το φαινόμενο της φυγής του εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού στο εξωτερικό (brain drain) δεν είναι καινούργιο, είχε λάβει σημαντικές διαστάσεις ήδη από τη δεκαετία του 1990. Ο συνολικός αριθμός των Ελλήνων επιστημόνων που βρίσκονται στο εξωτερικό στα μέσα του 2017 εκτιμάται σε κάτι περισσότερο από 250.000, ενώ 200.000 εκτιμάται ότι έφυγαν μετά το 2010[1]. Το ανθρώπινο δυναμικό, ιδίως το εξειδικευμένο, είναι καθοριστικό για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Η φυγή επιστημόνων στο εξωτερικό συνιστά μία μεγάλη απώλεια αναπτυξιακής αλλά και ευρύτερα κοινωνικής, πολιτιστικής και εθνικής δυναμικής.

Μπορεί ο Αλλάχ να σώσει την τουρκική οικονομία;

«Αυτοί έχουν τα δολάριά τους, εμείς έχουμε τον Θεό μας», δήλωσε ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας για την κατάρρευση της τουρκικής λίρας και το οικονομικό αδιέξοδο που έχει περιέλθει η Τουρκία. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφερόταν στην κρίση μεταξύ Άγκυρας και Ουάσινγκτον, η οποία εντάθηκε με αφορμή την υπόθεση του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον, που κρατείται στην Τουρκία με κατηγορίες για τρομοκρατία.

Λίγη ώρα αργότερα ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε τον διπλασιασμό των αμερικανικών δασμών στις τουρκικές εξαγωγές χάλυβα και αλουμινίου, προχωρώντας σε ένα ακόμη χτύπημα για την Τουρκική οικονομία, την ώρα που η τουρκική λίρα κατρακυλούσε σε ιστορικό χαμηλό έναντι του δολαρίου. Οι νέες αρνητικές εξελίξεις έρχονται μετά από τις αποτυχημένες συνομιλίες που είχε τουρκική αντιπροσωπεία στην Ουάσινγκτον, όπου δεν προέκυψε κάποια λύση για τη συνεχιζόμενη κρίση.

Λιγότερους φόρους για 100 πολυεθνικές έφερε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση!

Στο όνομα της κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο εξαπολύθηκε μια άγρια φοροεπέλαση σε βάρος των λαών. Την ίδια όμως στιγμή για μια χούφτα πολυεθνικές εξασφαλίστηκε μείωση των φόρων!

Δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τις 90 κορυφαίες – βάσει χρηματιστηριακής αξίας – επιχειρήσεις του πλανήτη (τα στοιχεία αφορούν εννέα κλάδους, με 10 εκπροσώπους σε καθέναν από αυτούς) αλλά και τις 10 πολυεθνικές με τα υψηλότερα offshore κεφάλαια, έχει μειωθεί κατά 9%!

Τα συγκεκριμένα στοιχεία παρουσίασαν οι Financial Times, αποδεικνύοντας ότι σήμερα οι πολυεθνικές σε σχέση με την περίοδο πριν από το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής το 2008, πληρώνουν αισθητά λιγότερους φόρους.

Σαπίζουμε…

Η παρακμή είναι μια μακρά, αργόσυρτη διαδικασία, η οποία κατά κανόνα δεν γίνεται αντιληπτή παρά μόνο, κάποια στιγμή, οι οδυνηρές συνέπειές της. Οι οδυνηρές συνέπειες της παρακμής έχουν γίνει ήδη αντιληπτές στο οικονομικό επίπεδο. Η χώρα χρεοκόπησε, συντηρείται ζωντανή με δόσεις και (ξε)πούλημα τιμαλφών. Τα 2/3 της κοινωνίας πληρώνουν το μάρμαρο.

Ωστόσο οι ωδίνες στον οικονομικό τομέα είναι μόνο μια από τις συνέπειες της παρακμής, ίσως η πιο οδυνηρή, καθώς το μάρμαρο πληρώνουν οι πιο αδύναμοι.