Μέτρα για το δημογραφικό: Πυρά της αντιπολίτευσης για την κοροϊδία

Σκληρή ήταν η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης στις ανακοινώσεις του Κωστή Χατζηδάκη και της Σοφίας Ζαχαράκη για την ενίσχυση των οικογενειών και την επίλυση του δημογραφικού, καθώς διαπιστώνουν ότι πρόκειται στην ουσία για ψίχουλα, τα οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει κόβοντας από αλλού και κυρίως από τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους οποίους θέτει στο στόχαστρο ως φοροφυγάδες.

Εμφυλη ενεργειακή φτώχεια

Μία στις δύο μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς. ● Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες οφείλονται συχνά στα χαμηλότερα μέσα εισοδήματα και στην επικράτηση της χαμηλά αμειβόμενης μερικής ή επισφαλούς εργασίας.
H 8 του Μάρτη είναι πάντα και μια ημέρα απολογισμού στους ευρωπαϊκούς θεσμούς για το εάν και τι άλλαξε σε σχέση με τις μισθολογικές διακρίσεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κυρίως οι μονογονεϊκές οικογένειες.

Τα πολλά πρόσωπα της «αγίας ελληνικής οικογένειας»

Η «αγία ελληνική οικογένεια» ζει και βασιλεύει, πλέκει τον ιστό της με μαεστρία και διαπλέκεται με το πολιτικό σύστημα στην αέναη προσπάθειά του να παραμένει γαντζωμένο στην εξουσία και να επιτελεί ανενόχλητο τους «αγαθοεργούς» του σκοπούς.

Η ολότητα της αξίας του πατέρα βρίσκεται στην υπέρβαση του παραδοσιακού του ρόλου

Έχουν γραφεί τόσα πολλά για τη σημασία της μητέρας στην οικογένεια αλλά τόσα λίγα για τον πατέρα. Αυτή η διαπίστωση μην σας εκπλήσσει: ο πατέρας ήταν παραδοσιακά πιο απόμακρος στην ανατροφή των παιδιών από τη μητέρα.

Αν μπούμε να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό, χρειάζεται να δούμε το «ρόλο» του πατέρα. Εκεί θα συναντήσουμε μόνο εγκλωβισμό. Άλλωστε το προτάσσει και η ίδια η λέξη «ρόλος». Καλείται να παίξει κάτι, κάτι δοσμένο, κάτι άκριτο, κάτι υιοθετημένο. Ο ρόλος αυτός είναι τόσο δημοφιλής γιατί παρέχει και μία δόση ασφάλειας καθώς δίνει μία εγγύηση για ένα αποτέλεσμα. Είναι όμως αυτό το αποτέλεσμα του παρελθοντικού ρόλου του πατέρα, το ίδιο αποτελεσματικό με αυτό που χρειάζεται στο εδώ και τώρα;

Covid-19: Οι ασθενείς μολύνουν σχεδόν τα μισά μέλη της οικογένειάς τους, σύμφωνα με μελέτη

Οι άνθρωποι που προσβάλλονται από την Covid-19 μολύνουν σχεδόν τα μισά μέλη της οικογένειάς τους, από αυτά που συγκατοικούν μαζί τους και οι ενήλικες δείχνουν ότι είναι πιο μεταδοτικοί από τα παιδιά, σύμφωνα με μια μελέτη των αμερικανικών υγειονομικών υπηρεσιών που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Ντόρα Μπακογιάννη: Ο γιος μου είναι του Χάρβαρντ!

Και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, κουμπάρος μου...

Η Τασία Χριστοδουλοπούλου, όταν ρωτήθηκε στην τηλεόραση για την κόρη της που έκανε χρήση της δυνατότητας να μετατεθεί στη Βουλή απάντησε ότι θέλησε να το κάνει μετά από πολλά χρόνια που υπηρετούσε στα ΕΛΤΑ και λόγω των πολλών προσόντων της σε επίπεδο μόρφωσης, θα μπορούσε να υπηρετήσει επαρκώς μια θέση στη Βουλή.

Παραδέχτηκε ότι η ίδια από τη θέση της αντιπροέδρου της Βουλής είχε τη δυνατότητα να ενημερωθεί εγκαίρως και με τη σειρά της ενημέρωσε, όπως έκαναν τόσοι άλλοι βουλευτές, και την κόρη της.

Αμέσως μετά, η πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής αναγνώρισε το λάθος της, ζήτησε συγγνώμη και απέσυρε την υποψηφιότητά της.

Η τελευταία μοιρασιά

Είπαν: Θα μοιράσουμε το χωράφι. Το μοίρασαν. Έπειτα είπαν: Θα μοιράσουμε το αμπελάκι. Το μοίρασαν κι αυτό. Κι έπειτα είπαν: Ας μοιράσουμε και το σπίτι. Πώς μοιράζεται το σπίτι των γονιών, το σπίτι των παιδικών σου χρόνων; Ένας φίλος πρότεινε να το πουλήσουν, να το δώσουν για αντιπαροχή και «θα είστε μια χαρά!».

Τα δυο αδέρφια, ο μικρός και ο μεγάλος, βρήκαν έναν εργολάβο. Έκλεισαν ραντεβού. Η αλήθεια είναι πως όλες οι άλλες «μοιρασιές» έγιναν μέσω δικηγόρων. Μια παλιά έχθρα τούς κρατούσε σε απόσταση. Το ότι πριν πεθάνει ο πατέρας τους δεν τακτοποίησε τα κληρονομικά τούς έφερε σε αμηχανία, για να μην πω τους εξόργισε. Τώρα έπρεπε να βρουν οι δυο τους την άκρη.

Δεν κάνουμε παιδιά γιατί κάνουμε εαυτούς

Θα στενοχωρήσω τους πολιτικούς αρχηγούς και τους βουλευτές, αλλά οι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν σταμάτησαν να κάνουν τόσα παιδιά όσα έκαναν εξ αιτίας της κρίσης και της οικονομικής δυσπραγίας. Είναι κι αυτός ένας λόγος αλλά δεν είναι ο κύριος. Επομένως, οι πολιτικοί καλά κάνουν και σκέφτονται οικονομικές ενισχύσεις, αλλά αυτές δεν θα λύσουν το πρόβλημα της υπογεννητικότητας.

Όπως μπορεί να διαπιστώσει καθένας, οι πιο φτωχοί είναι εκείνοι που κάνουν και τα περισσότερα παιδιά. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Παντού. Όχι μόνο σήμερα. Και παλιότερα. Η υπογεννητικότητα χτυπάει την πόρτα της ευημερούσας δυτικής Ευρώπης εδώ και τρεις δεκαετίες, με εξαίρεση τη Γαλλία, όπου οι οικογένειες με περισσότερα από δύο παιδιά εξακολουθούν και είναι πολλές. Παρά τα και εκεί οικονομικά προβλήματα. Στη Γαλλία, όπως και στην Αμερική, είναι θέμα κουλτούρας.

Στην Ελλάδα, όπως θα ξέρουν οι αναγνώστες, οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας έκαναν πιο πολλά παιδιά παρόλο που είχαν πολύ λιγότερα χρήματα. Και πολύ σκληρότερα βγαλμένα χρήματα. Συχνά, αβέβαια χρήματα. Σήμερα είχαν, αύριο δεν είχαν.

Η βία κατά των γυναικών θεωρείται «φυσιολογική»

Δύο στους πέντε νέους 8 χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής πιστεύουν ότι μια γυναίκα ευθύνεται για τον βιασμό της αν έχει πιει (ακόμη και αν, όταν τη βιάζουν, έχει χάσει τις αισθήσεις της).

Αυτό είναι ένα μόνο από τα πολλά απογοητευτικά ευρήματα έρευνας της Oxfam που έγινε σε δείγμα σε 4.731 νέων και των δύο φύλων, ηλικίας 15-25 ετών, από τη Βολιβία, τη Γουατεμάλα, τη Δομινικανή Δημοκρατία, το Ελ Σαλβαδόρ, την Κολομβία, την Κούβα, τη Νικαράγουα και την Ονδούρα, που αποκάλυψε όχι μόνο πως η βία κατά των γυναικών θεωρείται κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αλλά και ότι δεν αντιλαμβάνονται ούτε καν τον όρο «βία» και τις μορφές που αυτή μπορεί να πάρει.

Ο ρόλος της οικογένειας στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη

«Ο Διαβήτης αφορά κάθε Οικογένεια». Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα της εκστρατείας ενημέρωσης του Παγκόσμιου Οργανισμού Διαβήτη για την Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη (14 Νοεμβρίου) και έχει στόχο την ευαισθητοποίηση για την επίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη στο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά και την ενίσχυση του ρόλου της οικογένειας στην πρόληψη, διαχείριση, φροντίδα, και εκπαίδευση, αναφορικά με το νόσημα.

Το τρίτο παιδί

Όταν λες ότι περιμένεις τρίτο παιδί, κάποιοι σε αντιμετωπίζουν σχεδόν σαν ήρωα. «Μπράβο! Εχετε κουράγιο! Πού βρήκατε τη δύναμη;» και άλλα συναφή. Μάλιστα σε χρησιμοποιούν και σαν παράδειγμα στις συζητήσεις τους με άλλα πρόσωπα: «Εχουμε κάτι φίλους που περιμένουν τρίτο παιδί, το διανοείσαι;».

Κάποιοι άλλοι, πάλι, σε θεωρούνε φουκαριάρη. Σφίγγουν τα χείλη και κουνούνε την κεφαλή τους συγκαταβατικά, λες και σε βρήκε καμιά συμφορά, και προσπαθούνε να σε παρηγορήσουν. Οταν, ενίοτε, καταφέρνουν κι αρθρώνουν καμιά λέξη, συνήθως θα ψιθυρίσουν «καλή δύναμη» ή «υπομονή».

Οι νέοι στην Ελλάδα θέλουν να κάνουν οικογένεια. Αλλά δεν μπορούν

Όλες οι έρευνες, με τελευταία την έρευνα being young in Europe που είδε το φως της δημοσιότητας πρόσφατα, συγκλίνουν στο ίδιο γεγονός: ο πληθυσμός στην Ευρώπη γερνάει και η χώρα μας δεν αποτελεί εξαίρεση - αντίθετα είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του κανόνα αφού έχει έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς της ηπείρου. Την ίδια ώρα, και παρά τις όποιες πολιτισμικές διαφορές ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, διαπιστώνονται ομοιότητες μεταξύ των νέων της Ευρώπης σε ό,τι αφορά τη μετάβαση σε ορισμένες πτυχές της ενηλικίωσης. Για παράδειγμα, οι νέοι τείνουν να εγκαταλείπουν την πατρογονική εστία σε μεγαλύτερες ηλικίες απ' ό,τι παλαιότερα αλλά και να δημιουργούν σε μεγαλύτερη ηλικία τη δική τους οικογένεια. Παράλληλα, αυξάνεται και η ηλικία που τεκνοποιούν οι γυναίκες.

Αυτοί ξέρουν...

Με μαύρα στιβαρά μπλουζάκια ή γυμνά πανωκόρμια γεμάτα φουσκωμένα μούσκουλα και ευδιάκριτους κοιλιακούς προτάσσουν τα στήθη τους αποφασισμένοι να τιμωρήσουν τους προδότες και να βροντοφωνάξουν την ιστορική αλήθεια που αυτοί ξέρουν και οι άλλοι αγνοούν.

Με αγριεμένα πρόσωπα και γροθιές τιμωρών ετοιμάζονται να βάλουν στη θέση τους εκείνους που προσβάλλουν πότε τα εθνικά, πότε τα θρησκευτικά, πότε τα κοινωνικά τους πιστεύω με τον τρόπο που χρησιμοποιούν για να διευθετούν τις διαφορές τους τα αρσενικά στις αγέλες, τη βία.

Για την 8η Μαρτίου

Οταν το 2018 διεκδικείς, όχι ως γυναίκα, αλλά ως πολίτης, αυτά που θεωρούνται αυτονόητα για να προχωρήσει η κοινωνία, είναι σαφές ότι κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο αυτόν. Τα δικαιώματα των γυναικών είναι τα δικαιώματα της μάνας μας, της κόρης μας, αλλά και του πατέρα μας, του γιου μας, όσο κι αν κάποιοι αρνούνται να το κατανοήσουν.

Πώς η δυσκολία να πληρωθεί το ενοίκιο επηρεάζει τη ψυχολογία και την υγεία όλης της οικογένειας;

Για πολλές οικογένειες ένα από τα σταθερά έξοδα του μήνα είναι το ενοίκιο. Η δυσκολία πληρωμής του ενισχύει την οικονομική αβεβαιότητα και κατ’ επέκταση επηρεάζει αρνητικά τη ψυχική ηρεμία των μελών όλης της οικογένειας. Ειδικότερα όταν προκύπτουν άλλα έξοδα που καθυστερούν την πληρωμή του ενοικίου, το άγχος αυξάνεται και οι επιπτώσεις στην υγεία είναι μεγαλύτερες.

Αυτό παρατήρησαν και ερευνητές από το Ιατρικό Κέντρο της Βοστώνης.

Γιορτές: Οικογένεια, προσδοκίες, εντάσεις και φόβοι

Ανέκαθεν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς χαρακτηρίζονταν από έντονη συναισθηματική φόρτιση. Οι περισσότεροι τις ταυτίζουν με συναισθήματα χαράς, ελπίδας, αγάπης, ζεστασιάς, αισιοδοξίας, γιατί θα έρθουν κοντά με αγαπημένα πρόσωπα, θα προσφέρουν και θα πάρουν φροντίδα και αναγνώριση, θα διασκεδάσουν, θα απολαύσουν αγαπημένα φαγητά και γλυκά. Τα Χριστούγεννα ασφαλώς είναι μια σπουδαία οικογενειακή γιορτή, αφιερωμένη περισσότερο στα παιδιά. Οι μέρες των σχολικών διακοπών, η μαγεία του στολισμού και όλες αυτές οι προετοιμασίες, τα ήθη και τα έθιμα, σημαδεύουν ανεξίτηλα την παιδική ζωή με υπέροχες, νοσταλγικές αναμνήσεις. Παραδόσεις, λοιπόν, χριστουγεννιάτικες, αν και εκφράζονται με διαφορετικούς τρόπους και συνήθειες, έχουν μια παγκόσμια κυρίαρχη τελετουργική έκφραση: τη συνάντηση των περισσότερων μελών της ευρείας οικογένειας γύρω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια

Μπορούμε να μιλήσουμε για φασισμό του 21ου αιώνα; Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος ή απλά είναι μια υπερβολή που μας χρειάζεται για να δικαιολογήσουμε τον επαναστατικό μας ζήλο; Μελετώντας τον χιτλερισμό και τον μουσολινισμό είναι για να διευρύνουμε τις ιστορικές μας γνώσεις ή για να καταλάβουμε τον σημερινό κόσμο;

Ο φασισμός με την ευρεία έννοια του όρου έχει μια ενιαία πολιτική έκφραση ή μπορεί να υπάρξει ένας «πλουραλισμός» του φασισμού με ποικίλες εκφράσεις; ‘Η ακόμα, αυτό το πολιτικό φαινόμενο ευδοκιμεί μόνο σε κάποια κόμματα και στη μηχανή του κράτους ή είναι και διάχυτος στην κοινωνία;

Μπορεί κάποιος να έχει δημοκρατικές ιδέες και η κοινωνική συμπεριφορά και πρακτική του να είναι φασιστική; Τα φασιστικά κράτη της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, που ήταν περισσότερα από τα δημοκρατικά, ήταν προϊόντα χαρισματικών παρανοϊκών ηγετών ή ήταν αυθεντικά τέκνα του δυτικού πολιτισμού;

Ο πατέρας στον καιρό της κρίσης

Πώς διαμορφώνεται ο ρόλος του και πώς επηρεάζει την συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού του; 

Ποιος είναι ο ρόλος του πατέρα στην οικογένεια σήμερα; Πώς έχει διαμορφωθεί η θέση του στον μικρόκοσμο του σπιτιού; Αυτά και άλλα ερωτήματα προκύπτουν σε συνδυασμό με τη νέα οικονομική πραγματικότητα, που έχει πλήξει χιλιάδες νοικοκυριά σε όλη τη χώρα.

Ένα μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων άνω των 30 ετών διατηρούν δύο εργασίες για να αντεπεξέλθουν οικονομικά στις υποχρεώσεις τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν πίσω τους οικογένειες. Το συμπέρασμα είναι πως οι άντρες λείπουν πολλές ώρες από την οικογένεια τους και δεν είναι όσο θέλουν αλλά και όσο πρέπει παρόντες στην εξέλιξη και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους.

Η Ευρώπη Ευθυμιάδου, εθελόντρια ψυχολόγος  στη Γραμμή 11525 και το Συμβουλευτικό Κέντρο για γονείς, παιδιά και εφήβους του Μαζί για το Παιδί, αναλύει  και επισημαίνει τον ρόλο του πατέρα στην συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Διαβάστε το άρθρο της για το πόσο καθοριστική μπορεί να είναι η απουσία του πατέρα από τη καθημερινότητα του παιδιού του…

Η απογοήτευση των παιδιών

Την τελευταία πενταετία ο ελληνικός λαός βιώνει εντονότατα τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, κατά την οποία πολλές οικογένειες ήρθαν και έρχονται αντιμέτωπες με πολλαπλά είδη απωλειών, όπως εργασίας, εισοδήματος, ασφάλειας κ.ά.

Το μέγεθος και η ένταση των αλλαγών στο βιοτικό επίπεδο κάθε οικογένειας γίνονται με διαφορετικό τρόπο αντιληπτά στα παιδιά απ’ ό,τι στους ενήλικες.

Θέλοντας να διερευνήσουμε την αντίληψη που έχουν τα παιδιά για τον όρο «οικονομική κρίση» καθώς και την ερμηνεία που δίνουν στον όρο αυτό, διενεργήθηκε έρευνα στους μαθητές και μαθήτριες των Ε’ και Στ' τάξης σχολείων της Αθήνας, που κλήθηκαν να καταθέσουν τις απόψεις τους μέσω γραπτού ερωτηματολογίου τον Απρίλιο του 2015.

Ζευγάρια-όμηροι του Μνημονίου

Φαίνεται ότι την τελευταία τετραετία της κρίσης οι Ελληνες σταμάτησαν να παίρνουν τόσο εύκολα την απόφαση για διαζύγιο και να το ξανασκέφτονται.

Η οικονομική κρίση έχει ήδη φτάσει στον πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας, την οικογένεια. Πολιτικοί αντί θρησκευτικών γάμων, παιδιά εκτός γάμου και μείωση των διαζυγίων. Ολα αποτέλεσμα της οικονομικής στενότητας... 

Ηκρίση άλωσε όχι μόνο τις τσέπες μας αλλά και τα οικογενειακά πρότυπα που επί δεκαετίες ήταν ριζωμένα στην ελληνική κοινωνία. Η παραδοσιακή μορφή της οικογένειας, στα χρόνια του Μνημονίου, αποσυντίθεται λίγο λίγο με συνέπεια να μειώνονται δραματικά οι θρησκευτικοί γάμοι, να αυξάνονται οι πολιτικοί, να γεννιούνται πολλά παιδιά εκτός γάμου, αλλά και να μην εκδίδονται διαζύγια λόγω έλλειψης ρευστού. Συνέπεια όμως είναι τα ζευγάρια να μένουν κάτω από την ίδια στέγη χωρίς το βασικό συστατικό της ευτυχίας. Ξένοι δηλαδή στο ίδιο σπίτι...