Η διαχείριση του καυτού σημείου όπου τέμνονται η χρονίζουσα παγκόσμια κρίση του προσφυγικού με την οξεία παγκόσμια κρίση της πανδημίας, δεν θα αποτελούσε απλό πρόβλημα για κανέναν. Πόσω μάλλον όταν έχεις και τον κ. Ταγίπ Ερντογάν να τα εργαλειοποιεί όλα αυτά, επ’ ωφελεία του. Τρία κύματα που συμβάλλουν επικίνδυνα και απειλούν το σκάφος….
Όμως ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα χαίρεται, θα αντιτείνουν οι αισιόδοξοι. Δεν μιλώ για όσους παρηγορούνται με τον μύθο του Μωυσή που διασχίζει θάλασσες προκειμένου να διέλθει ασφαλής ο περιούσιος λαός. Υπάρχουν κι αρκετοί σοβαροί άνθρωποι που επιχειρηματολόγησαν πρόσφατα στην γραμμή «εγεννήθη παρ’ ημίν ηγέτης».
Οι βασικές πτυχές των διθυράμβων συνίστανται στα εξής: α) Αφήσαμε όλο τον κόσμο έκθαμβο (σαν να ξαναπήραμε το Γιούρο της Πορτογαλίας κλπ). β) Πόσο υπήρξαμε τυχεροί που ο υπεύθυνος επικεφαλής μας είχε την στόφα φιλελεύθερου εθνικού ηγέτη! (σύνδρομο Ελ Βενιζέλου) γ) Ο ηγέτης πέτυχε επειδή ακριβώς άκουσε τους επιστήμονες (οι σπουδές στην Βοστώνη).
