Περί μουσειακής πολιτικής

Η διατήρηση της υπουργού Πολιτισμού στη θέση της, μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, προκάλεσε μεγαλύτερη εντύπωση από την αρχική επιλογή της στο κυβερνητικό σχήμα, η οποία ακολούθησε την ανάσυρσή της από τη γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ. Αυτό συμβαίνει διότι η Λίνα Μενδώνη βρίσκεται στο επίκεντρο διαρκούς κριτικής έχοντας έρθει σε ρήξη με το σύνολο του χώρου του «πολιτισμού» που εκπροσωπεί.

Ένα Μουσείο Ακρόπολης δεν φέρνει την άνοιξη

Ακούγεται καλύτερο απ’ την έκτη θέση στη Γιουροβίζιον: το Μουσείο της Ακρόπολης αναδείχθηκε σε ψηφοφορία ειδικών τρίτο ανάμεσα στα 50 καλύτερα μουσεία του κόσμου, με πρώτο το Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον και δεύτερο το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο. Διαβάζω επίσης ότι οι επισκέπτες μουσείων και αρχαιολογικών χώρων αυξήθηκαν κατά 15,2% τον φετινό Ιανουάριο σε ετήσια βάση.

ΟΚ με την κλασική αρχαιότητα. Καλές και οι διακρίσεις, οι επισκέψεις, οι πρόσφατες εκδηλώσεις για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων. Αλλά εκτός από τα λευκά μάρμαρα («τούτες τις πέτρες τις εσήκωσα όσο βάσταξα...» κατά τον σεφερικό λόγο), υπάρχουν πολλά άλλα στοιχεία της νεοελληνικής μας ταυτότητας, τα οποία δεν έχουν σοβαρή μουσειακή αντιμετώπιση.