Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε η συνέντευξη στο αμερικάνικο περιοδικό
Τάιμ του αρχαιολόγου Στίβεν Μίλερ που επί τέσσερις δεκαετίες εργάστηκε
στους θησαυρούς της Νεμέας συμβάλλοντας καθοριστικά στην αναστήλωση του
ιερού του Νεμείου Διός. Ο τίτλος του άρθρου, που δημοσιεύτηκε στις 18
Ιανουαρίου, ήταν: «Μπορεί η ιδιωτικοποίηση να σώσει τους θησαυρούς της
αρχαίας Ελλάδας;». Ο συμπαθής, κατά τ’ άλλα, στην ελληνική αρχαιολογική
κοινότητα αμερικάνος καθηγητής πρότεινε ορθά – κοφτά να επιτραπεί σε
ιδιωτικές εταιρείες να αναλάβουν την ανάπτυξη, την προβολή και την
φύλαξη αρχαιολογικών τόπων κι αυτές σε αντάλλαγμα να δίνουν στην
κυβέρνηση μέρος των εσόδων που θα προκύψουν από τις αυξημένες
τουριστικές επισκέψεις. Η πρότασή του, σε ολοκληρωμένη μορφή, κατατέθηκε
στην κυβέρνηση λίγο πριν το τέλος του έτους.
Όσο παράδοξο κι αν ηχεί δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου
μας που μια κρίση χρέους επιχειρείται να λυθεί μέσα από το ξεπούλημα
αρχαιολογικών θησαυρών. Ο ιστορικός Κυριάκος Σιμόπουλος στο σπουδαίο
βιβλίο του με τίτλο Η λεηλασία και καταστροφή των ελληνικών αρχαιοτήτων
(εκδ. Πιρόγα, 2010) αναφέρει πως «η Σικυών, η γενέτειρα της ζωγραφικής –
patria picturae κατά τον Πλίνιο – εκποίησε το 56 π.Χ. ένα μέρος των
καλλιτεχνικών της θησαυρών και παρέδωσε τους υπόλοιπους στους Ρωμαίους
για να καλύψει το δημόσιο χρέος της πόλης». Παρόλα αυτά, η εκποίηση των
θησαυρών της, που ακολούθησε την λεηλασία της λίγα χρόνια πριν, δεν
απέτρεψε την οριστική της παρακμή. Μάλλον την επιτάχυνε…
