Επιτέλους!

Επιτέλους πιάσαμε τον κοινωνικοπολιτικό μας πάτο, στον οποίον καθ΄ όλα αυτά τα χρόνια παρακμής και απαξίας πολλές φορές νομίσαμε ότι φτάσαμε, αλλά πάντοτε μετά έκπληξης και λύπης διαπιστώναμε ότι υπήρχε και πιο κάτω.

Τώρα όμως φτάσαμε. Αυτός είναι ο πάτος. Το ότι το σύνολο σχεδόν του εκλογικού σώματος εκφράζεται εντός Βουλής από μία και μόνον άποψη: Εσωτερική υποτίμηση, οικονομική εξαθλίωση, εκποίηση φυσικών πόρων και δημόσιας περιουσίας, εκπόρνευση φυσικού, ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και πολιτισμικού κεφαλαίου της Ελλάδας, επιθυμία ανάπτυξης καταστροφικής.

Αυτός είναι ο πάτος. Το ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική άποψη πια μέσα στη Βουλή, πλην κάποιων διαφοροποιήσεων μιας οικτρής (και παρωχημένης όσον αφορά στα σύγχρονα θέματα της ανθρωπότητας και του οικοσυστήματος) μειοψηφίας.

SKYFALL...

Η παρένθεση «πρώτη φορά Αριστερά» έκλεισε και μπροστά μας ανοίγεται η «εποχή Τσίπρα» - ουδείς γνωρίζει πόσο θα κρατήσει, αλλά όλοι γνωρίζουμε (ακόμα και εκείνοι που δεν το ομολογούν ούτε στον εαυτόν τους) ότι δεν θα είναι μια αριστερή εποχή.

Θα είναι μια μνημονιακή εποχή. Από πλευράς της Αριστεράς ο κ. Τσίπρας προσεχώρησε σ’ αυτήν την «εποχή» απ’ όταν προσυπέγραψε το τρίτο μνημόνιο και στη συνέχεια αυτομόλησε στη μνημονιακή λογική και τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές δυνάμεις. Ο λαός επικύρωσε με την ψήφο του αυτές τις επιλογές κι έτσι τώρα ο κ. Τσίπρας αναδεικνύεται σε απόλυτον κυρίαρχο του παιχνιδιού, και στο κόμμα του, και στη Βουλή, και στη χώρα.

Η κυρία Μέρκελ βρήκε τον επόμενο πρωθυπουργό που θα φάνε τα μνημόνια, αλλά στο μεταξύ τα μνημόνια θα έχουν αποτελειώσει τη χώρα.