Κάθε πρωί, καθώς ξυπνώ άλλη μια φορά κάτω από το πέπλο του ουρανού,
νιώθω πως για μένα είναι πρωτοχρονιά. Γι΄ αυτό μισώ τις πρωτοχρονιές με
καθορισμένη ημερομηνία, που μετατρέπουν τη ζωή και το ανθρώπινο πνεύμα
σε μια εμπορική επιχείρηση, με τον ωραίο τους απολογισμό, με τον
ισολογισμό τους και την πρόβλεψη για το νέο διαχειριστικό έτος.
Ακυρώνουν
την αίσθηση της συνέχειας της ζωής και του πνεύματος. Καταλήγει κανείς
να πιστεύει πραγματικά ότι μεταξύ των ετών δεν υπάρχει συνέχεια, κι ότι
ξεκινά μια νέα ιστορία, και βάζει κανείς στόχους, και μετανιώνει για τις
αστοχίες κτλ κτλ. Αυτό είναι ένα γενικότερο σφάλμα των ημερομηνιών.
