Mόνο για να σωρευτούν πάνω στο βουνό προσχηματικής, αλλά όχι για αυτό το λόγο ακίνδυνης φλυαρίας, συνεχίζονται επί μακρόν, σε λάθος βάση, τα αντεπιχειρήματα περί μαντίλας, Το παραδεχόμαστε εξάλλου, η παραγωγή λόγου είναι η βαριά βιομηχανία του τόπου.
Η άψυχη ρητορική μας, περικλείει στον όρο δικαίωμα, την ούτως ή άλλως ακούσια υποταγή σε μια παράδοση, την άβουλη συμμετοχή στον κοινωνικό αυτοματισμό συλλογικοτήτων, με ιστορικά διακριτικά, που η σημασία τους είναι βιωματικά ληγμένη, στον αγώνα του συγχρονισμένου ανθρώπου και για επιβίωση και για νόημα της ζωής, αλλά πολιτικά και θεσμικά ενεργή και σαν παρελθόν στοιχειωμένη.
