Ακτινογραφία στο «μαξιλάρι» του χρέους

Σε τι συνιστάται και γιατί η χρησιμότητά του είναι... να υπάρχει χωρίς να ξοδεύεται ► Πώς ο νόμος του 2018 «ξετρύπωσε» πάνω από 10 δισ. ευρώ διαθέσιμα των φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα ● Το «σκληρό buffer» του χρέους, τα διαθέσιμα 1.700 φορέων της Γενικής Κυβέρνησης και οι εκταμιεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ
Το ελληνικό Δημόσιο έχει 37 δισ. ευρώ διαθέσιμα, που αντιστοιχούν περίπου στο 18% του ελληνικού ΑΕΠ το 2022 – είναι το περιβόητο «μαξιλάρι» του χρέους. Είναι υψηλότερα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, ακόμη και από χώρες με πολύ χαμηλότερου ύψους χρέος, όπως για παράδειγμα η Γερμανία. Η επίσης υπερχρεωμένη Ιταλία ξεκινάει το δημοσιονομικό έτος με διαθέσιμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ της και έχοντας να αναχρηματοδοτήσει ετησίως χρέος έως 400 δισ. ευρώ. Τα πράγματα είναι, λοιπόν, θαυμάσια; Οχι ακριβώς…

Υπεκφυγές Πέτσα για το «μαξιλάρι» στην οικονομία

Περισσότερη σύγχυση δημιούργησαν οι σημερινές δηλώσεις του Στέλιου Πέτσα σχετικά με το «μαξιλάρι» της οικονομίας κι ενώ ο Άδ. Γεωργιάδης είχε δηλώσει νωρίτερα το πρωί πως δεν έχουμε αγγίξει ούτε μαλακό ούτε σκληρό μαξιλάρι.

«Δεν υπάρχουν μαξιλάρια ή άλλες ορολογίες που μπερδεύουν τους πολίτες. Υπάρχει το ταμείο του κράτους που υπάρχει σήμερα, όπως υπήρχε και χθες, όπως υπάρχει πάντα», είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, ώρες μετά τις διαρροές πηγών του ΥΠΟΙΚ για χρήση του «μαξιλαριού» παρά τις επίσημες περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις. Σε κάθε περίπτωση απέφυγε να απαντήσει ξεκάθαρα έαν ισχύουν τα όσα έγιναν γνωστά χθες και αν πράγματι η κυβέρνηση έχει βάλει «χέρι» στο «μαξιλαράκι» ασφαλείας.

Γιατί άνοιξαν εν κρυπτώ τον «κουμπαρά» των 37 δις;

Πρώτα είπαν ότι δεν υπάρχει «μαξιλάρι». Μετά, κι όταν ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε να «σπάσει» ο κουμπαράς Τσακαλώτου για να χρηματοδοτηθούν εμπροσθοβαρή μέτρα κόντρα στην ύφεση, είπαν ότι πρόκειται για αλόγιστες και «λαϊκίστικες» προτάσεις. Το είπε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο διάγγελμα της Δευτέρας – «το εθνικό μας κεφάλαιο», είπε, «δεν επιτρέπεται να σπαταληθεί σε αλόγιστα αιτήματα και πρόχειρες παροχές».