Ήταν το 1946, όταν ο Αμερικάνος οικονομολόγος Kenneth Boulding στην
57η συνδιάσκεψη της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης με κυνισμό
ομολογούσε: «Ο σημερινός Κόσμος ζει κάτω από το αφόρητο
καταπιεστικό δίλημμα: είτε θα διευρύνει την κατανάλωση ακολουθώντας τον
δρόμο του πολέμου, είτε θα μειώνει την παραγωγή ακολουθώντας το δρόμο
των κρίσεων και της ανεργίας». Δηλαδή, για να διατηρηθεί ο
καπιταλισμός, οι φορείς του δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν κάθε
μορφή βίας για να τον κρατήσουν στην ζωή.
Όμως ο «δρόμος των κρίσεων και της ανεργίας» στερούνταν ιδεολογίας και ορθολογισμού. Άρα, χρειαζόταν νέα δομικά στοιχεία και εξειδίκευση, διότι οι φιλελεύθερες ορθοδοξίες του ανταγωνισμού και της ελεύθερης αγοράς είχαν χάσει, από την δεκαετία του 1930, με αφορμή το «μεγάλο Κραχ», κάθε ίχνος αξιοπιστίας.
