 |
| Στον πάτο των ανθρώπων. |
Να σου πω κάτι μεταξύ μας; Αυτό το πράγμα με
τις λούγκρες τελευταία έχει παραγίνει. Δεν προλαβαίνεις να ανοίξεις την
τηλεόραση και πετιούνται διαρκώς μπροστά σου μέσα από σχεδόν όλα τα
τηλεοπτικά παράθυρα. Ειδικά στα μεσημεριανά έχει γίνει όρος απαράβατος
να έχουν στο πάνελ κάποιον που μονίμως κουνιέται και μιλάει όπως η
αδερφή μου η τάδε. Ακόμα και οι σοβαρές –υποτίθεται- εκπομπές έχουν
πλέον κάποιον συνεργάτη που θα θωπεύει το μικρόφωνο με τρόπο αισθησιακό
και θα κραυγάζει με τις κινήσεις του ότι το πάει το γράμμα. Μέχρι πριν
κάποια χρόνια τουλάχιστον τηρούνταν ορισμένα ελάχιστα προσχήματα. Σήμερα
πια έχουν ξαμοληθεί όλες τους και δεν έχουν κανέναν πια ενδοιασμό να
βγουν να το φωνάξουν να το πουν. Δεν ξέρω, ίσως να φταίει αυτή η ριμάδα η
κρίση, εξαιτίας της βγήκαν στη φόρα όλα τα απωθημένα αυτού του λαού,
όλα τα σκουπίδια ανέβηκαν στην επιφάνεια, τώρα που γίνονται όσα γίνονται
με σκοπό και καλά να ξεβρομίσουμε. Όπως αποκαλύφθηκαν τόσα και τόσα
σκάνδαλα που για δεκαετίες ολόκληρες έμεναν κρυμμένα στο σκοτάδι, όπως
αποδείχθηκε ότι κάποια σημαίνοντα πρόσωπα έπαιζαν τελικά κάποιον άλλο
ρόλο από αυτόν που πίστευε ο πολύς ο κόσμος, έτσι έγινε και με τους
πούστηδες. Βγήκαν από τις σπηλιές τους και φανερώθηκαν στο φως. Και δεν
είναι τυχαίο ότι στο λεξικό μας η πουστιά σημαίνει το ίδιο με τη
λαμογιά, την κοροϊδία, την παραπλάνηση και την απάτη, έχει να κάνει με
το ότι ο άλλος παρουσιάζεται σε εσένα ως κάτι άλλο και εκμεταλλεύεται
την εμπιστοσύνη που του δείχνεις και, εκεί που δεν το περιμένεις, βάζει
σε εφαρμογή τον πραγματικό του εαυτό, τον πούστικο, τον μπαμπέσικο.
Έχουν δηλαδή και οι πούστηδες την πολιτική τους αλλά και οι πολιτικοί
την πουστιά τους.
